De maag van Joris

Joris werd wakker van een geluid dat uit zijn buik kwam. Het geluid hield het midden tussen schrapen en borrelen, soms tegelijk, soms per toerbeurt. Het is nu drie weken later en Joris heeft sindsdien niet- of nauwelijks meer geslapen. Iedere nacht ligt hij met gespitste oren te luisteren naar de geluiden die uit zijn maag komen; dan borrelt zijn maag, dan schraapt zijn maag. Soms hoort Joris niets en maakt hij zich zorgen of er iets met zijn maag aan de hand is. Ook dat houdt Joris wakker.

Maar Joris is moe geworden, kan zijn ogen niet meer open houden, kan zijn oren niet meer spitsen en kan niet meer op zijn maag letten. Uiteindelijk valt Joris in slaap. Als het mannetje in de maag hoort dat Joris ligt te snurken kan het eindelijk ontsnappen. Via het darmkanaal baant het mannetje in de maag zich een weg naar de vrijheid en verdween het als een dief in de nacht. Joris heeft niets van dit alles gemerkt en snurkte rustig door.

Joris werd na 24 uur slapen weer wakker. Joris moest ontzettend nodig en ontdekte tijdens het plassen dat er bruine voetstapjes in de badkamer waren. Ze roken een beetje naar poep. Toen zag Joris dat er ook kleine bruine voetstappen op zijn ondergoed zaten. Joris voelde eens aan zijn aars. Het zat onder de poep. Joris nam een warme douche en waste alle bruine voetstapjes die naar poep roken van zich af.

Joris voelt zich eenzaam. Hij mist de geluiden die uit zijn maag kwamen. Joris is daarom bij de dokter geweest. De dokter heeft Joris uitgelegd dat er een mannetje in de maag van Joris gevangen heeft gezeten. Het mannetje kon niet wegkomen omdat Joris wakker bleef. Het is maar goed dat Joris in slaap gevallen was anders waren zowel Joris als het mannetje gek geworden, want van niet slapen word je gek en in een maag gevangen zitten is ook geen pretje.

Michael Schumacher uit coma

Natuurlijk is Schumacher uit coma want Duitsland moet voetballen en Schumacher is dol op voetbal!

Schumacher zit inmiddels voor een grootbeeld-tv te wachten op wat komen gaat.  Als Duitsland wint gaat Schumacher een toespraakje houden vanuit het ziekenhuis.

Schumacher is wakker en de wereld juicht.  Maar misschien weet Schumacher van de wereld niets meer af en kwijlt hij in een bakje.

Hopelijk zit ik er naast en is Schumacher klaarwakker. Misschien juicht hij mee met die Mannschaft. Maar als Schumacher een wrak is, wil ik daar geen beelden of plaatjes van zien. Schumacher is een held die drie jaar nadat hij gestopt was het opnieuw probeerde. Een kansloze missie. Dat was voor mij al pijnlijk genoeg om te zien.

Ook verschenen in 120woorden

 

 

 

 

 

 

 

Juichen!

Hallo Truusje..
Ja, met Louis…
5-1…
Nee, gewonnen…
Nee, dat doe ik niet…
Ik blijf iets langer in Brazilië omdat we gewonnen hebben…
Natuurlijk blijf ik je trouw.
Nee, ik ook niet…
Straks even VI-Oranje kijken…
Johan Derksen op zijn bek…
Die met die grijze snor…
Nee, Guus Hiddink heeft geen snor meer…
Nee…
Ook niet…
Die Johan Derksen die altijd commentaar op mij heeft…
Die van ‘Juichen!..’
Nee…
Laat maar…
De sfeer is prima hier…
Ja hoor, iedere dag…
Ook…
Nee, gewonnen…
5-1…
Als je de tv aanzet…
Oh, KRO detectives…
Spannend…
Ik ook van jou…
Doe ik…
Ik mis jou ook…
Ik verder ook geen nieuws…
Nee, gewonnen…
Ja…
Nee die is het ook niet…
Dag…
Bel je morgen weer.

Ook verschenen in 120woorden

 

Ik wil geen Volkert zijn

We weten nu waar Volkert woont. Hij woont in Apeldoorn. Iedereen weet het, heel Apeldoorn weet het. Apeldoorn laat het over zich heen komen, Apeldoorn bewaart haar kalmte. Persoonlijk hoef ik niet te weten waar Volkert woont. Ik wil het niet weten.

Ergens in Nederland woont een Nederlander die plannen heeft. We weten niet waar hij woont. Het is een persoon die zich op de hoogte houdt van het nieuws met behulp van de Telegraaf, Geenstijl en Pownews. Hij is boos op Volkert. Want Volkert is een beest en een moordenaar. Hij heeft Pim Fortuyn vermoord. Bovendien is Volkert links en vegetariër. De man waarvan we niet weten waar hij woont pakt de trein naar Apeldoorn nadat hij voor de zoveelste maal Taxi Driver heeft gezien. De Nederlander heeft tijd, heel veel tijd gehad om zijn haat te voeden met zijn nieuwsbronnen. En nu is het zover. Na jaren sparen en plannen weet de Nederlander waar hij woont en wil hij de held zijn die Nederland bevrijdt van het kwaad dat Volkert heet.

Na de moord op Volkert danst de Nederlander op zijn graf. Nederland juicht met hem mee. Wie niet juicht is een verrader, is links en medeplichtig aan de moord op Pim Fortuyn. Een enkeling zal protesteren. De enkeling krijgt bezoek van Pownews en Geenstijl omdat ze weten waar die enkeling woont. Werkgevers krijgen bezoek van Pownews en Geenstijl: ‘Of ze wel weten dat ze een enkeling in dienst hebben genomen.’ Voortaan moet de enkeling net als Volkert ‘over zijn schouder kijken.’

Ik juich daarom voorzichtig mee. Niet te hard, maar hard genoeg. Want ik wil geen enkeling zijn, ik wil geen Volkert zijn. Bovendien heb ik een baan, die wil ik niet kwijt en met die nieuwe ontslagregeling en kortere WW ben ik mijn toekomst sowieso niet zeker. Ik heb twee kinderen die moeten studeren en ik wil niet dat ze te veel moeten lenen. Ik ben daarom druk voor hen aan het sparen. Ik moet dus uitkijken want ze pakken alles van je af als je niet met de Nederlanders meedoet.

Eerder verschenen in Krapuul

Dikke dames

Mijn ochtendwandeling kan in de zomer een ergernis zijn. Dikke dames maken wandelingen om af te vallen. Dikke billen, vetrollen en strakke kleding zijn gruwelijk lelijk als je overgewicht hebt. Maar daar lijken de te zware dames zich niets van aan te trekken.
Mooie, slanke vrouwen zie je zelden of nooit sportief wandelen. Mooi vrouwen zitten in de auto, achter getint glas en rijden met een grote zonnebril op  in een dure bak rond. Ze doen hun oefeningen in de sportschool, alwaar ze hun borsten pront en stevig maken, hun bips strak en rond boetseren en hun buikje nèt niet te plat trainen.

Dikke vrouwen hebben een man die hard werkt voor zijn boterham. Met een net niet modaal loontje van hun man kopen dikke vrouwen voordelig in. Voordelige cornflakes, voordelige chips, voordelig vlees en voordelige pizza’s. Alles moet voordelig om maar rond te kunnen komen. Bovendien blijft  kant en klaar eten veel langer goed en is het lekker makkelijk te bereiden.
Mooie, slanke vrouwen hebben een man die minder hard werkt en meer verdient. Mooie vrouwen krijgen een auto van hun man, samen met een toelage om kleren te kopen en dingen te doen waarvan ze mooi blijven. Zoals sporten en salades eten. Het eten wordt klaargemaakt door een hulp. Gezond, vers eten dat niet uit een doos komt.

Dikke vrouwen houden van hun man en ze proberen zo goed en zo kwaad als het gaat hun gewicht in toom te houden met wandelen, hongeren en jojoën.  Iedere dag staan dikke vrouwen op de weegschaal om erachter te komen dat ze hun gewicht niet in de hand hebben. Gelukkig hebben ze een lieve man die van ze houdt zoals ze zijn.
Mooie, slanke vrouwen houden hun gewicht in toom, houden hun lijf soepel want anders volgt er een scheiding. Een scheiding die onvermijdelijk is. Want mooie vrouwen worden oud en lelijk. Er liggen altijd mooie, slanke jonge vrouwen op de loer voor een mijnheer met geld. Of de mijnheer getrouwd is doet niet ter zake.

Ik kijk even een andere kant op, want een veel te dik besje loopt sportief mijn kant op. Misschien is ze ooit mooi geweest en slank. Misschien heeft ze een rijke man gehad en is haar geld op. Geen sportschool meer, geen salades meer. Misschien heeft ze een lieve man gevonden die hard werkt voor iets minder dan modaal. Misschien staat ze iedere dag op de weegschaal en schudt ze dan haar hoofd. Misschien zegt haar liefhebbende man dan dat ze mooi is zoals ze is. Misschien moet ze straks boodschappen doen in een winkel waar alles voordelig is.

Mijn hond moet schijten. Ik doe zijn behoefte in een gratis plastic zakje van de supermarkt. Ik moet net als iedereen op de kleintjes letten nietwaar.

 

Op de kast gejaagd

Soms brengt mijn vrouw me in de war. Ik word dan boos en roep dan dingen. Ik krijg steeds meer het gevoel dat ze dat expres doet. Het wordt namelijk steeds erger. Ik heb haar al een paar keer gewaarschuwd maar ze gaat onverdroten door met mij op de kast jagen. En nu ligt ze in de hoek van de kamer omdat ik haar een klap heb gegeven. Ik geloof dat ze buiten bewustzijn is. Ook wordt haar linkeroog steeds blauwer. Om te kalmeren heb ik een paar borreltjes genomen. Ik ben geen drinker maar soms moet ik een paar borreltjes nemen om te kalmeren. Ik ben van plan mijn vrouw naar een psychiater te sturen die haar medicijnen kan geven zodat ze stopt met zeuren en mij op de kast jagen. Want zo hou ik het niet vol.

Mijn vrouw beweegt weer. Ik vraag of alles goed is. Ze huilt een beetje. Ik geef haar een tissue, en zeg dat het me spijt en dat ik het nooit weer zal doen. Ik voel tranen in mijn ogen opwellen. Ik leg mijn vrouw uit dat ze me veel verdriet doet. Dat ze moet ophouden het mij zo moeilijk te maken. Mijn vrouw zegt niets en rent naar de slaapkamer. Ik loop achter haar aan en zeg dat ik van haar houd. Ze zegt niets en grijpt een koffer. Ze pakt haar spulletjes in. ‘Ik wil van je weg,’ zegt ze. Nu moet ik echt huilen en ik probeer haar tegen te houden: ‘Ik hou van je!’ Maar ze gaat onverdroten verder met pakken. ‘Ik ga naar mijn zus,’ zegt ze zonder me aan te kijken. Ik hou haar tegen. Ze duwt me weg. Ik word weer boos en volgens mij weet ze dat ook en doet ze het expres.

Ik geef mijn vrouw een klap om haar bij zinnen te brengen en nog een en nog een. Ze valt en ze huilt. Ik schreeuw naar haar. Ze kijkt me angstig aan en ze weet dat die angstige blik me boos maakt. Ik geef haar een schop, keihard, want ik weet dat ze dat expres doet. Dan is het stil. Ik huil en zit met mijn handen in het haar: ‘Waarom doet ze me dit aan?’ Dan zie ik dat ze niet ademt. Ik bel 112 en vertel huilend dat er een ongeluk is gebeurt. Dat mijn vrouw zwaar gewond is en misschien wel dood is. De ambulance komt samen met een politieauto. Mijn vrouw is gewond maar ze leeft nog. Ik leg uit wat er gebeurt is. Maar toch moet ik mee naar het bureau.

En nu zit ik in de bajes wegens mishandeling. Mijn vrouw heeft me aangegeven. Dat is niet eerlijk natuurlijk maar ik vat het sportief op. Ik heb mijn vrouw inmiddels een brief geschreven waarin ik haar uitleg dat ik het nooit meer zal doen en dat ik van haar hou. Ik zal haar laten zien dat ik kan veranderen. Helaas weet ik niet waar mijn vrouw is. Ze zit in een blijf-van-mijn-lijf-huis. Maar ik kom er wel achter waar ze is. Ik zal zoeken en ik zal haar vinden en laten zien dat ik van haar houd en dat ik een lieve man ben. Zolang ze me maar niet op de kast jaagt.

 

Bij Dr Oz

‘En het is stoelnummer 48!’, riep Dr Oz terwijl hij een kaart met nummer 48 omhoog hield. Mijn vriendin stootte me aan. ‘Jij!’, siste ze. Een beetje bedeesd stond ik op. Dr Oz wenkte me en daar stond ik dan voor de camera’s. Iedereen klapte en ik wilde dood. Ik besloot ter plekke het met mijn vriendin uit te maken nadat ik haar bij thuiskomst had vermoord. Waarom heeft dat kutwijf zich ingeschreven als publiek en mij gedwongen mee te gaan, erger nog, waarom ben ik zo stom geweest mee te gaan!

Dr Oz nam me mee naar een tafeltje waar twee doekjes lagen met iets eronder. Dr Oz gaf me van die blauwe, rubberen handschoentjes die dierenartsen meestal aanhebben als ze een hondje euthanaseren. Ik trok de handschoentjes op zijn verzoek aan en trok het eerste doekje weg.

‘Wat denkt u dat het is?’, vroeg Dr Oz.
‘Dat is een kut, Dr Oz,’  antwoordde ik beleefd.
‘Goed zo,’ zei Dr Oz, ‘en wat ziet u aan die kut?’
‘Dat die een beetje oud en versleten is,’ antwoordde ik.
‘Voel maar eens,’ zei Dr Oz.

Ik drukte op de kut en er kwam een enorme kutscheet uit. Dr Oz lachte en verzocht me het andere doekje op te lichten.

‘Wat ziet u nu?’, vroeg Dr Oz.
‘Dat is een andere kut Dr Oz,’ antwoordde ik netjes.
‘Inderdaad,’ zei Dr Oz,’ en wat ziet u aan deze kut?’
‘Dat die minder oud is en nog prima geschikt voor penetratie.’
‘Voel maar eens,’ zei Dr Oz.

Voorzichtig drukte ik op de kut en zag dat er een tampon inzat. Ik wist niet dat Heleen van Heleen van Royen dood was? Dr Oz lachte en het publiek klapte. Ik mocht mijn rubberen handschoenen weer uitdoen. Ik ging weer op mijn plek zitten. Mijn vriendin gloeide van trots en wist zeker dat ik nu met haar zou trouwen. Natuurlijk is dat er niet meer van gekomen. Ik heb het uitgemaakt,  ben vrijgezel gebleven en hou het bij masturberen en veilige fantasietjes. Soms droom ik nog van een kut, maar het zijn niet langer de dromen die ik ooit had. Ik heb me daarom ingeschreven bij Dr Phil, misschien dat hij me kan helpen.

Maden

Toen de specht klaar was met zijn werk en wegvloog besloot ik eens te kijken wat voor schade het dier had aangericht. Het was even klimmen, maar ik ben atletisch gebouwd en was op de middelbare school al een uitstekende touwklimmer. Sterker nog, ik was meestal eerste met het aantikken van het plafond in het gymlokaal. Toen ik het gaatje dat de specht had uitgehakt bereikt had zag ik dat er nog een levende made inzat. De made keek me recht aan met zijn twee zwarte speldenkopjes en vroeg me of de kust veilig was. Ik was verbaasd omdat het nogal raar is door een made aangesproken te worden. ‘De specht is weg,’ zei ik tegen de made en ik zweer het je, de made maakte een rondedansje van blijdschap en ging weer verder met het knagen aan de boom. ‘Timber!‘, riep een andere made. Maden kunnen praten! Ik zag hoe alle maden naar beneden renden en verwachtingsvol naar mij keken. Toen hoorde ik een harde kraak. Het deel van de boom waar ik ingeklommen was viel naar beneden. Met mij erbij wel te verstaan. Ik kwam met een harde klap op de grond terecht en iets in mijn nek leek te knappen. Een van de maden rende naar me toe en vroeg of alles goed was. ‘Ik kan me niet bewegen,’ legde ik de made uit, ‘ik denk dat ik mijn nek gebroken heb.’ Er kwamen enkele andere maden op me afgerend. Het waren maden die er anders uitzagen. Die maden kropen in mijn oor, in mijn neus en… jawel, ook daar kropen maden in.

Nu hoor ik maden aan mij knagen en over mij babbelen. Een specht heeft op mijn gezicht gescheten en zit in mijn oren en neus te pikken. De maden zijn in paniek en vreten zich dieper in mijn oren en neusgaten om te ontsnappen aan de vraatzuchtige specht. De specht kijkt in mijn ogen. Hij is van plan met zijn snavel in mijn ogen te pikken en in mijn schedel te hameren. Ik weet dat ik dood ga. Ik vermoed dat ik eerst gek word. Of al gek ben. Een made vraagt me of de kust inmiddels veilig is.

Racistisch haatslaatje

De man die de aanslag op het Joods Museum in Brussel pleegde is gepakt. Zijn naam is Mehdi N. Ik ben blij dat de man gepakt is en ervoor gestraft zal worden. Want het is een misdadige, smerige, lafhartige moordenaar. Punt.

Wie er niet voor gestraft hoeven worden zijn de moslims, mensen met een tintje, asielzoekers, buitenlanders en allochtonen die al lang, of minder lang, in Europa wonen en een eigen bestaan hebben opgebouwd of willen opbouwen.

Misschien bent u een van die mensen die niet eens meer weten dat uw miserabel, armoedig bestaan vooral de oorzaak is van graaiers, bankiers (en politici):

Want het zijn moslims, de moskeeën, haatbaarden en kopvoddendraagsters die hen dit leed aandoen. Buitenlanders komen hier om te profiteren van onze rijkdommen!

Helaas moet ik de mensen die dat geloven teleurstellen; de belangrijkste oorzaak van uw miserabel, armoedig bestaan komt voort uit de crisis die banken en graaiers hebben veroorzaakt. Dat zijn de mensen die van uw rijkdommen geprofiteerd hebben en nog profiteren.

Bankiers en graaiers hebben uw rijkdommen weggeplukt en omdat u dat lijkt te zijn vergeten kunnen ze dit blijven doen.

Nogmaals, ik ben net als u blij dat deze lafhartige moordenaar is opgepakt. Ik ben net als u blij dat hij gestraft wordt. Maar ik verzoek u, laat mensen met een tintje er verder buiten. Laat de moslims nu eens met rust. Vraag moslims en bevolkingsgroepen die niets met deze laffe aanslag te maken hebben nu eens niet ‘afstand’ te nemen.

Het zijn gekken en eenlingen die dit soort idiote aanslagen plegen. Hoedt u daarom voor de aasgieren die hier een racistisch haatslaatje uit willen slaan. Trap er eens een keertje niet in. De oorzaak van uw miserabel leven ligt niet bij gekleurde buitenlanders. Nogmaals, u moet bij de bankiers en de graaiers zijn. Zij verdienen uw woede en zij lachen in hun vuistje omdat u al lang vergeten bent waar u ook alweer zo boos om was.

Eerder verschenen op Krapuul