Mensen die hun land ontvluchten. Weg van armoede, oorlog, onderdrukking en andere ellende. En dan komen ze, via Turkije, terecht in Griekenland. Steken ze, met gevaar voor eigen leven, een rivier over. Met de kinderen op hun schouders. Een onwerkelijke wereld. Ik ben niet in staat me in hun situatie te verplaatsen. Een ontevreden Griek legt uit waar de vluchtelingen neerstrijken. En dat de politie de vluchtelingen straks ophaalt om ze af te voeren naar een asielcentrum.
De ontevreden Griek draagt een witte baseballcap. Er staat FCUK op. Ik vraag me af of dit door de regisseur bedacht is. Waarom ik dat denk weet ik niet. Het zal wel iets met afstomping, cynisme en wantrouwen te maken hebben.
Archief voor oktober, 2012
0
Het nieuws dat een complete familie, om welke reden dan ook, van het leven beroofd is geeft me altijd een akelige rilling. Vandaag las ik over het gezinsdrama in Schalkwijk.
Schalkwijk ligt in Utrecht. Sinds vandaag ben ik daarvan op de hoogte. Over een week ben ik dat weer vergeten, net als het vreselijke drama wat zich daar heeft afgespeeld.
Bij nader onderzoek ontdekte ik dat André Hazes in de jaren zeventig een kroeg pachtte in Schalkwijk. Dat maakt Schalkwijk geschikt voor een pelgrimstocht naar André’s oude kroeg.
Ik ga morgen meteen naar Schalkwijk. En voel een rilling over mijn rug lopen bij de gedachte dat ik een pilsje krijg uit André’s oude tap.
Ik zal Schalkwijk nooit meer vergeten.
Mocht u zich afvragen waarom iemand in godsnaam zit te neuzen in het afval van Apotheek Rotterdam, hier de primeur over wat voorafging aan de primeur van NU.nl:
Toen de apothekersassistent hoorde dat haar baan op de tocht stond, besloot ze tot een wraakactie.
Die middag sloop ze naar de vertrouwelijke afvalbak en deed een flinke graai in de gegevens. Daarna deponeerde ze een handvol van die gegevens in de gewone afvalbak.
Toen later die week het gewone afval op straat werd gezet, verzocht de apothekersassistente de redactie van NU.nl om te gaan neuzen in het gewone afval van haar baas. Want daar zouden wel eens medische gegevens in kunnen zitten.
De inmiddels ontslagen apothekersassistente had geen commentaar.
Nog maar vijf jaar geleden huilden we over het feit dat onze kinderen jonger zouden sterven dan de ouders dank zij, overal beschikbaar, obees makend, cholesterol rijk, fastfood.
Nu in Nederland langer gewerkt moet worden omdat de pensioenfondsen leeg (geroofd) zijn, wordt het tijd om ons het gevoel te geven dat we echt héééél oud worden tegenwoordig, véééél ouder dan de generaties voor ons.
Om dat doel te bereiken verschijnen er persberichtjes over ruim verdubbelde levensverwachting, en ouder worden dan superoude proefdieren. Wij zijn biologisch uniek!
Het lijkt erop dat ik in de toekomst, als ik oud, versleten en hulpbehoevend ben en in een verzorgingstehuis terecht ben gekomen, onder erbarmelijke omstandigheden, uitgeputte, dikke dames en -heren zal moeten verzorgen.
Henrieke had het zwaar, ze moest even flink nadenken over haar keuze. En ze heeft een spijtmoment. Henrieke heeft ontdekt dat ze een fout gemaakt heeft bij haar eerste keuzemoment. De overgebleven mannen zijn te stil. Ze weigeren te steigeren: geen testosteron.
Henrieke is daarom aangeschoven bij Yvon en heeft haar gevraagd om een tweede kansmoment.
Het Boer zoekt Vrouw team heeft besloten in te gaan op het verzoekmoment van Henrieke.
Barrie is inmiddels geïnformeerd over Henriekes twijfelmoment. Barrie heeft na beraad met zijn ouders besloten Henrieke een tweede kansmoment te geven.
Henrieke mag haar eerste keuzemoment overdoen. Daarvoor moet Henrieke het eerst goed maken met Barrie tijdens een wiedergutmachungsmoment.
Daarna mogen de twee voorzichtig knuffelen in Boer zoekt Vrouw.
Ik las dat Holleeder tijdens College Tour vertelde dat hij op een zeker moment besefte dat hij te ver was gegaan.
Ik had dat inzicht ook: dat was toen ik iemand de hersens insloeg. Op zeker moment vloog het hersenweefsel om mijn oren.
Toch gaf ik nog een fikse trap na met mijn Dr. Martens schoenen. Op dat moment dacht ik: “nu ben ik te ver gegaan.”
Trouwens, ik voel ook wel eens een beetje pijn. Ben ook wel eens teleurgesteld.
Twan is op jacht naar kijkcijfers. Nu is het wachten op Joran van der Sloot in College Tour. Ik heb namelijk vernomen dat hij ook wel eens pijn voelt en teleurgesteld is. En een beetje te ver is gegaan.
Het is herfst. De zon hangt laag en schijnt voorzichtig op het kleurenspektakel, dat ieder jaar plaats vindt in de bossen van Canada. Prachtig gekleurde bladeren, variërend van groen naar geel, tot fel rood, versieren de bossen en bomen, die afscheid nemen van de bladeren, waarmee ze zich deze zomer gevoed hebben. Mensen gaan met de auto een ritje maken, om de ‘changing colors’ te bewonderen.
Over een paar weken zijn de bladeren en de kleuren verdwenen. Zijn de bomen kaal. Ligt er een pak sneeuw op de gevallen bladeren. Liggen verse zaden geduldig te wachten op de lentezon, om uit te kunnen groeien tot bomen, die ook mee mogen mogen doen met het kleurenfestijn, dat de Canadese herfst afsluit.
Luis Suárez duikelt uit angst. Van kleins af aan al. In Uruguay moest hij blijkbaar duikelen om te overleven. Waarvoor hij bang is wordt niet uitgelegd. En waarom hij duikelt wordt ook niet uit de doeken gedaan.
Ik ben een beetje bang in tunnels. En als ik lees dat ze nog veiliger zijn geworden vraag ik me af waarom ze nog veiliger zijn. Was er instortingsgevaar dan?
En waarom staan er altijd files voor die tunnels? Omdat iemand niet naar binnen durft te rijden?
Als ik in een tunnel ben, en denk dat het gaat instorten, ga ik als Suárez doen: duikelen, in een angstig hoekje, tot iemand mij de tunnel uit stuurt.
Want niemand heeft iets aan een duikelaar.
Het net sluit zich rond Lance Armstrong. Vandaag of morgen zal hij aan de schandpaal genageld worden.
Ook ik geloof niet meer in zijn onschuld.
Toch heb ik genoten van alle overwinningen van Lance. Achteraf teleurgesteld zijn heeft geen zin. Hij was gewoon de beste, ook in het verhullen van zijn dopinggebruik. Ook al zullen zijn overwinningen van hem worden afgenomen, voor mij is hij een winnaar.
Dopingcontrole is een industrie op zich. Topsporters worden steeds meer een speelbal van die industrie en maakt hen een normaal privéleven vrijwel onmogelijk.
Stimulerende middelen dienen – tot op zekere hoogte – gelegaliseerd te worden. Al was het maar om onnodig sportleed te voorkomen en de macht van de dopingcontroleurs binnen de perken te houden.
Ik doe de deur achter me dicht en wandel naar school: 4e klas basisschool. Voor de les een kringgesprek. Doen we iedere maandag. Wat we beleefd hebben en zo.
Ik heb veel beleefd en het was heel gezellig dit weekend. Op tv gezien dat Nixon Humphrey heeft verslagen. Dat soort dingen.
Na het kringgesprek haal ik opgelucht adem. Niemand heeft iets gemerkt.
Na school loop ik naar huis, de sleutel zit al in de voordeur. Het is stil in huis. Voorzichtig sluip ik naar boven. Maar hij heeft me gehoord. Zonder te weten waarom, scheld hij me verrot. Doet ie al jaren. Komt van zijn ongeluk.
We moeten van moeder voor vader bidden. Iedere avond. Dat ie beter mag worden.
Defrysk's Blog 