Onder het ijs

Ik ben nogal een dromer en realiseerde me dan ook veel te laat dat ik recht op een wak afreed. Ik remde zo hard ik kon en riep nog, ‘wak!‘ alvorens ik in het ijskoude water gleed. Ik probeerde mijn adem in te houden en terug te zwemmen naar de opening maar het was alsof een ijzige hand me tegenhield. Ik voelde een onweerstaanbare drang om in te ademen. Ik gaf toe en ademde in en voelde hoe de kou en het water bezit nam van mijn mijn longen. ‘Dit is het einde.’

Een warme golf overspoelde mijn lijf. ‘De doodsstrijd,’ hield ik mezelf voor, ‘adrenaline, serotonine, cafeïne, euforine, ienemine.’ Ik moest om mijn gedachten lachen terwijl ik toekeek hoe mijn moeder de kerstboom optuigde: ‘Daar hoorden zij d’engelen zingen, hun liederen vloeiend en klaar…‘ Ik voelde de roes en de aandrang om te gaan slapen nadat ik me tegoed had gedaan aan de melk van moeders borst. Ik voelde hoe mijn lijf me dwong tot een orgasme. Ik realiseerde me dat dit de hemel was en ik ontspande me om toe te geven aan de caleidoscoop van euforie, genot en geluk.

Ik voelde een harde klap op mijn borstkas. Ik voelde koude lippen op mijn lippen. Iemand blies naar nicotine stinkende adem in mijn longen. Hoestend en proestend en rillend van de kou werd ik wakker. Blijkbaar had men mij de verdrinkingsdood ontnomen.

Natuurlijk bedankte ik mijn redders en schudde ik hen de hand, maar ik drukte ze vooral op het hart dat ze echt niet zoveel moeite hadden hoeven doen.

SGP in uw broekje

De SGP kan het niet laten zich te bemoeien met hetgeen zich in onze broekjes afpeelt. U weet wel, de plek waar alle vieze dingen zich afspelen. U kunt met wat er in uw broekje zit spelen, masturberen, iemand nemen of iemand laten nemen, u kunt er mee plassen u kunt er mee klaarkomen en u kunt er overspel-dingen mee doen. En met overspel wil de SGP zich bemoeien.

Nu ben ik geen liefhebber van overspel plegen, maar het is niet aan mij dat voor anderen te bepalen. Seks hebben met elkaars instemming is wat mij betreft volstrekt acceptabel. Ook als het overspel betreft. Ook als het naar de hoeren gaan betreft. Of u het eens wil doen met het andere geslacht. Prima. Wat mij betreft doet u het met zijn allen in spagaat.

Ik frons mijn wenkbrauwen bij het zien van overspelreclame. Waarschijnlijk omdat die reclame niet voor mij bestemd is. Het is niet zo dat wanneer ik die reclame zie mijn hoofd verlies en als een dolle testosteronbom overspel ga plegen. Maar er zijn mensen die wel overspel willen plegen. En dat mag. En reclame kan daarbij helpen om een medestander te vinden.

Het is niet aan de wetgever om reclame voor overspel te verbieden. Of reclame voor anale seks. Reclame voor hoerenlopers. Reclame voor seksspeeltjes. Of reclame voor andere dingen die je kan doen met wat in je broekje zit.

Seks is niet vies. God vindt seks niet vies. God vindt het niet erg als je speeltjes in je lijf steekt om klaar te komen. God vindt het niet erg als je overspel pleegt. God vindt namelijk helemaal niets. God heeft nog nooit iets gezegd tegen wie dan ook. Niet over seks, niet over geweld, niet over geluk, niet over ongeluk. Geen woord over wetgeving. God heeft nog nooit iets gezegd of gevonden. U mag zich afvragen hoe dat kan. De SGP mag zich afvragen hoe dat kan.

Bron: NU.nl

Kinderen zijn altijd het slachtoffer

Toen ik las dat Europese kinderombudsmannen zeggen dat de situatie voor kindervluchtelingen rampzalig is dacht ik: ‘Wat had je dan gedacht.’ Immers, kinderen zijn altijd de klos. Ze zijn volledig afhankelijk van hun ouders en andere volwassenen om te kunnen en te leren overleven.

Wat denk je van die idioot die met zijn peuter op de arm een vrouw uitschold omdat hij vond dat alle azc’s dicht moeten en alle vluchtelingen het land uit moeten. Het kind huilde bittere tranen om zoveel haat en het geschreeuw van zijn vader. Wat moet er van dat kind worden? Kinderen zijn altijd het slachtoffer.

Wat te denken van ouders die vinden dat hun kinderen beveiligd moeten worden als ze naar school gaan omdat er een azc in de buurt is. Vanwege geweld en verkrachtingen die in de xenofobe hoofden van de ouders rondspoken. Wat moet er van die kinderen worden?

Kinderen leren zo te haten. Kinderen leren het land te haten waar ze naartoe gevlucht zijn. Kinderen leren vluchtelingen te haten omdat hun ouders hen dat geleerd hebben. Kinderen die in de toekomst op u en mij moeten passen omdat we oud en versleten zijn. Verzorgd worden door een voormalig kindervluchteling. Verzorgd worden door een dame die ooit op de arm van haar schreeuwende vader zat. Begrijpt u wel.

Kinderen zijn altijd het slachtoffer. En zullen later nieuwe slachtoffers maken.

Bron: NOS buitenland.

Omdat je een asielzoeker bent #refugeeswelcome

Je laat je hele hebben en houden achter omdat je land in puin ligt. Omdat je huis platgebombardeerd is. Omdat je leven gevaar loopt. Omdat je kinderen daar geen toekomst hebben. Alles wat je nog hebt kun je dragen in je tas, of je rugzak. Misschien zitten er foto’s in, en juwelen van je ouders en je grootouders. Alles wat je niet kan meenemen heb je verkocht om de oversteek te kunnen maken. En als je meer dood dan levend de Middellandse Zee bent overgestoken, je kinderen de hel hebben overleefd en je godzijdank nog enkele honderden euro’s hebt overgehouden, een deel van je geschiedenis hebt kunnen meenemen, inclusief kleine erfstukken van je (groot)ouders kom je in een opvang. Word je gecontroleerd op je spulletjes, op je centjes.

Want je bent een vluchteling, want je bent een asielzoeker en dat zul je weten ook. Je familiejuwelen zijn te veel waard en worden daarom afgenomen. Je hebt te veel overgehouden van de verkoop van je hebben en houden en dat teveel wordt van je afgenomen. Want je bent een asielzoeker en we willen niet dat je hier zomaar een toekomst kan opbouwen.

Bron: NOS buitenland 

Stervensbegeleiding

Hij bood me 5000 euro voor mijn diensten, hij was terminaal en wilde niet alleen sterven. Hij had medicijnen van de huisarts gekregen om waardig te kunnen sterven. En ik zei ja, waarom ook niet. En het was maar voor een middag en een nacht.

Hij zag er helemaal niet uit zoals ik had verwacht. Hij leek gezond en zeker niet levensmoe. Hij had een heerlijk gerecht bereid, zijn laatste avondmaal zoals hij het spottend noemde. Ik vroeg hem of hij het erg vond dat ik geen vlees at. ‘Ik ben een vegetariër.’ Hij vond dat geen probleem.

Na het eten nam hij zijn pillen in, een voor een, als in een trance. Hij vroeg me of ik mijn hand op zijn schouder wilde leggen. Ik zag dat hij geëmotioneerd raakte toen hij alle pillen had ingenomen. ‘Laten we naar bed gaan,’ zei hij.

Hij vroeg me of ik in bed wilde gaan liggen, naakt onder de dekens, dan zou hij bij mij onder de dekens kruipen. Ik vond dat prima. Hij kroop tegen me aan en keek me even in de ogen. Ik gaf hem mijn liefste glimlach. Toen aaide hij me zachtjes over mijn buik en begon hij aan mijn borst te sabbelen. Ik voelde zijn erectie tegen mijn been. Ik hield zijn penis even vast, en hij ejaculeerde.

Toen kroop hij tegen me aan, als een kind dat liefde behoefde, als een te vroeg geboren baby die warmte nodig had. En hij huilde, hij had zijn gevecht tegen de eenzaamheid verloren. Hoe ik ook tegen hem aan kroop, hoe mijn naakte lijf hem ook probeerde op te warmen, hij was alleen.

Ik voelde zijn lijf verslappen en hoorde hoe hij regelmatig ademde; hij was weggezonken in een diepe slaap. Ik verschoonde me in zijn badkamer en toen ik terug kwam was hij al dood. ‘En toen heb ik jullie gebeld.’

De diender keek me zichtbaar geëmotioneerd aan en vertelde dat hij zijn arts had gebeld en dat hij inderdaad terminaal was en rustig wilde inslapen. Ik mocht vertrekken. De diender pinkte nog een traantje weg en vroeg me of ik nazorg nodig had. Ik voelde niets en zei dat ik misschien wel wat nazorg kon gebruiken.

Allemaal beestjes

Ik werd met een barstende hoofdpijn wakker. Het schemerde. Ik keek om me heen en zag dat ik in de goot lag. Letterlijk. Voorzichtig probeerde ik op te staan, maar ik voelde dat ik beter even kon gaan zitten; er zat te veel drank in mijn lijf om normaal te kunnen functioneren. Een rat keek me aan. Ze verzamelde restjes eetbaar afval voor haar kroost. Ze nodigde me uit om een hapje mee te eten. Ik schudde mijn hoofd; geen honger. Ze had 5 kinderratjes en toen ze ze alle 5 een slab had voorgedaan voerde ze haar kinderen om de beurt een hapje. Na het ontbijt sloegen ze allen een kruisje en dankten ze onze lieve heer voor zijn goede gaven.

Een beetje beduusd van het voorval stond ik op. Voorzichtig waagde ik enkele stappen huiswaarts. De zon scheen inmiddels, ik vervloekte het felle licht van de koperen ploert die mijn ogen en hersenen kwelde. ‘Kijk uit!’,  riep een glanzende zwarte kever in paniek. Toen ik zag dat ik het arme dier bijna had vertrapt bood ik mijn excuus aan en legde ik mijn situatie uit. De kever toonde begrip en wees naar een plasje water: ‘Je zal wel dorst hebben, drink wat van mijn plasje.’ Hoewel mij mond kurkdroog was bedankte ik, tot de niet geringe verbazing van de kever voor de eer; kevers zijn snel beledigd als je geen gebruik maakt van hun gastvrijheid.

Op weg naar huis besloot ik halverwege even te gaan liggen in het uitnodigende groene gras van het park. Ik voelde hoe allerlei beestjes ruim baan voor mijn lijf maakten en hoorde hoe verontwaardigd de beestjes waren over zoveel brutaal gedrag. Ik besloot even een dutje te doen. Even rusten, even bijkomen. Terwijl ik wegdommelde  voelde ik gekriebel op mijn armen en mijn gezicht. Ik deed mijn ogen open en krabde mijn gezicht en armen. Toen zag ik dat zilvervisjes in mijn huid drongen en onderhuids krioelden en en zich voortplantten in een orgie van ongeremde perverse seks.

In blinde paniek rende ik naar huis terwijl ik de zilvervisjes uit mijn armen probeerde te schudden. Uit mijn gezicht probeerde te slaan. Toen ik eenmaal thuis was greep ik een pincet uit mijn EHBO-doos en een aardappelschilmesje uit de keukenla. Toen ik de laatste zilvervis uit mijn lijf had gesneden en had verwijderd met mijn pincet zat ik onder het bloed. Ik douchte al het bloed van me af. Uitgeput viel ik daarna in slaap. Toen ik wakker werd was mijn kater weg. Waren de beestjes weg. Was mijn herinnering aan wat er zich had afgespeeld weg. In de spiegel zag ik dat ik allemaal sneetjes in mijn gezicht en armen had. Ik begreep dat ik weer eens beestjes had gezien, net als de vorige keer en de keer daarvoor. ‘Misschien toch maar eens een keer stoppen met drinken.’ Ik keek in de koelkast. Daar stond nog een fles jenever. En naast de koelkast stond een krat bier. ‘Zonde om weg te gooien.’

 

Hart vocht

‘U heeft vocht in uw hart,’ legde de dokter droogjes uit,’ en hartvocht kan hardnekkig zijn.’ Hij lachte even binnensmonds om zijn woordspeling. Ik vermoedde dat hij dit grapje aan iedere patiënt vertelde.  De dokter schreef een recept in geheimschrift. ‘Iedere dag twee tot u eraan doodgaat,’ giechelde de dokter, ‘of aan iets anders doodgaat natuurlijk.’ De dokter rolde inmiddels over de vloer van het lachen. Ik vroeg de dokter of ik nog lang te leven had. De dokter keek me streng aan en opende een lade van zijn bureau. Hij pakte een liniaal en en wees op 10 centimeter. ‘Zo lang ongeveer.’ De dokter joelde nu van het lachen.

De apothekersassistente bekeek het recept. Ze glimlachte. ‘Hij is een hele grappige dokter,’ zei ze. Ik knikte afstandelijk en beleefd. Ze gaf me de medicijnen en vroeg me of ik uitleg nodig had over de medicijnen. ‘Is goed,’ zei ik. Ik moest even meekomen; ‘voor je privacy,’ legde ze uit. Toen ik eenmaal rustig zat keek ze me diep in de ogen: ‘Dit zijn hele serieuze pillen die uw hart minder vochtig maken. Minder hartvochtig zou je kunnen zeggen.’ Ze giechelde even. ‘U mag zich niet teveel inspannen en ook met seks moet u het rustig aandoen. Opwinding is goed, maar inspanning is slecht.’ Ze keek even naar mijn kruis. ‘Als ik u nu bijvoorbeeld zou pijpen zou dat goed voor u zijn; geen inspanning maar wel opwinding, begrijpt u wel? Maar ik kan u nu niet pijpen, dat kan pas nadat u de medicijnen twee weken geslikt heeft, helaas,’ giechelde ze.

‘Verder moet u uitkijken met autorijden, alcohol en bent u bekend met het woord priapisme?’ Ze keek me even meewarig aan. ‘Constant een stijve,’ antwoordde ik. Nu lachte ze keihard. Ze wreef over mijn kruis en keek me recht in de ogen. ‘Precies.’

Lichtelijk opgewonden stond ik weer buiten. ‘Testosteronbom’ bedacht ik en giechelde even. Over 2 weken naar de apotheek voor het vervolgrecept. Mijn hart bonsde van opwinding bij de gedachte. ‘Mijn hart zat te soppen in zijn vocht.’ Ik moest nu heel hard om mezelf lachen. Ik rolde over de grond.

Een mevrouw legde me af. Ze keek bezorgd naar mijn erectie en gaf mijn penis een wasbeurt waar je u tegen zegt. Ze lachte zelfs niet toen ze een op een kurkentrekker lijkende stop in mijn bips draaide. ‘Goede reis lieverd,’ zei ze toen ze me mooi had gemaakt voor de opbaring. ‘Dank je wel’ zei ik en gaf haar een astrale kus en een knuffel en haastte me naar het hiernamaals.

 

Loos terreur-alarm in Vancouver

De drie toeristen uit Manchester waren in Canada voor een oogbehandeling.

In Vancouver werd alarm geslagen toen een man van een groep van 3 Pakistaanse personen foto’s en video’s maakte in een winkelcentrum. Vooral de manier waarop hij dit deed leek verdacht. Hij bekeek de video’s en plaatjes  intensief en zoomde bij iedere foto die hij gemaakt had in om hem beter te kunnen bekijken.

De personen bleken uit Manchester te komen De persoon die de video’s en plaatjes schoot maakte die voor familie en vrienden thuis.

‘Hij maakt,’ aldus zijn vader Mohammed Sharaz, ‘foto’s en video’s van alles en iedereen omdat hij niet kan zien als u en ik en we zijn hier om mijn zoon te laten behandelen voor zijn oogaandoening.’

Toen Sharaz in de media zag dat er gewag werd gemaakt van het verdachte gedrag van het drietal belde hij de politie meteen om een en ander uit te leggen.

De politie ontmoette het drietal later en bevestigde dat ze inderdaad geen kwaad in de zin hadden.

Sharaz vertelde dat ze goed behandeld werden door de politie en dat hij zich meer zorgen maakte over het feit dat het ‘alarm’ de media had gehaald waardoor ze zich genoodzaakt voelden onder te duiken om de hooivorkbrigade van zich te houden.

‘Mijn zoon heeft een handicap, mijn vriend heeft een handicap, het lijkt me stug dat een terroristische organisatie ons gaat inhuren voor een aanslag,’ aldus Sharaz.

Bron: CBC news, British Columbia

Somalische familie herenigd in Canada #refugeeswelcome

Een Somalische familie van 11 kinderen, waaronder een baby van 18 maanden is donderdag vanuit Saudi-Arabië in Winnipeg (Canada) gearriveerd.

Winnipeg’s ‘Hospitality House Refugee Ministry’ en ‘Anglican Diocese of Rupert’s Land’ hebben de vluchtelingen gesponsord om uit Saudi-Arabië te kunnen vluchten, waar ze maandenlang onderdoken om niet gedeporteerd te worden

De 10 kinderen zijn broers en zusters, de baby is een dochter van het oudste kind.

De vader van de kinderen werkte voor het Somalische Consulaat in Djedda, waar de kinderen zijn geboren. Hun vader stierf en omdat hun moeder al eerder was overleden werd de weeskinderen hun legale status ontnomen. Ze moesten onderduiken om deportatie te voorkomen. Ook alle legale papieren werden van de kinderen afgenomen.

Omdat de kinderen de Somalische taal niet machtig waren, en in Somalië bovendien een burgeroorlog woedt, was het onwaarschijnlijk dat de kinderen een deportatie zouden overleven. Na maanden ondergedoken te zijn werd het verzoek tot private sponsoring van de Somalische kinderen afgehandeld.

De oudste jongen van de familie (16 jaar) heeft een grote rol gespeeld in de afhandeling van het sponsorverzoek.

Hij vluchtte in oktober 2014 met een vals paspoort van Saudi-Arabië, via de verenigde staten naar Winnipeg waar hij asiel aanvroeg en kreeg. Sindsdien heeft hij geknokt om de rest van zijn familie ook asiel te laten verlenen.

En met succes.

Filmpje: http://www.cbc.ca/i/caffeine/syndicate/?mediaId=2681872352

Bron: CBC news, Manitoba

De publieke aanrandingen door Jan Roos

Rechtstreeks overgenomen van redactie Krapuul. Geen woord Spaans bij. Niets aan toe te voegen.