Een Italiaans dankjewel

Geen Nederlands bedankje voor de bloemen. Verdomme helemaal naar het Sint-Pietersplein gereisd om een paar Nederlandse woordjes te horen. En dan te juichen. Niks. Noppes. Een Italiaans dankjewel. De schoft.
Ik kon dat bedankje niet eens verstaan.
Volgend jaar kom ik weer. Maar dan met een Nederlandse ploeg. Met de abortusboot. Vol met Gay Pride.

Gaan wij in het Nederlands bedanken voor het Italiaanse bedankje.
Gaan we condooms uitdelen aan vieze homo’s.
Gaan we de nonnen uithuwelijken vuile islamieten.
Gaat het hele plein naar de gallemiezen.

En je zal zien, het jaar daarop zal de paus weer bedanken voor de bloemen, zoals het hoort, in het Nederlands.
Zal ik juichen van blijdschap, emotioneel en ontroerd, met tranen in mijn ogen.

Poepen voor Syrië

Ik heb altijd gewichtsproblemen gehad. Alleen van kijken naar een kroket kom ik al een pond aan.
Daarom ben ik donor geworden voor poeptransplantaties. Iedere week draai ik een flinke drol voor mensen met gewichtsproblemen. Die wordt dan toegediend aan mensen die zo dun zijn als spijkers en wel een extra pondje kunnen gebruiken maar, om welke reden dan ook, geen gram aankomen.
Zelfs in oorlogsgebieden waar voedselgebrek is, is belangstelling voor mijn ontlasting.
Ik ben een flinke hoop transplantatiepoep aan het opslaan voor Syrische vluchtelingen, zodat ze met minder eten toch op gewicht kunnen blijven.
En net nu de Actie ‘S.O.S Syrië!‘ is begonnen lees ik dat poeptransplantaties niet helpen bij gewichtsproblemen.

Gelukkig heb ik een grote groentetuin.

Naar de gebedsgenezervanger

Ik moet zo naar de gebedsgenezer.
Ik kan niet lopen, ben spastisch en kwijl een beetje.

En dat God dan zegt: “Akkoord jij mag wandelen, stoppen met kwijlen en beter gecoördineerd door het leven gaan dan Jetta Klijnsma.“
Ik kan niet wachten tot ik spontaan kan opstaan uit mijn rolstoel na een pittig gesprek met God en mijn tussenpersoon.

Ik wilde eerst naar Jan Zijlstra, maar die is naar de rechter. Gelukkig heb ik een vervanger gevonden. God heeft hem verteld heeft dat Jan bezeten is van de duivel. En als ik morgen nog steeds een kwijlende rolstoeler ben, is dat omdat God het zo wil.
Maar ik weet zeker dat mijn gebedsgenezervanger God op andere gedachten kan brengen.

Vijf miljard euro’s op Cyprus

Mocht het u ontgaan zijn, een containerschip met vijf miljard euro’s in biljetten is over de woelige baren naar Cyprus gevaren. En die is woensdagavond aangekomen. En al die kistjes met biljetten zijn uitgeladen en naar de banken gebracht. Ongeveer vijfduizend euro voor iedere Cyprioot. Op te nemen in dagelijkse hoeveelheden van driehonderd euro. Over ruim twee weken heeft iedere Cyprioot een gevulde sok onder het bed en zijn de banken leeg.
Inbrekers weten dat. Daarom zal er flink ingebroken worden bij de trouwe pinner met zijn sok. En dus kun je maar een ding doen: je sok op de bank zetten.

Moraal van dit verhaal: op de bank is uw geld veilig en kan het u niet ontstolen worden.

Een spiegel voor de paus

Je zal maar een jeugdgevangene zijn wiens voeten worden gewassen door de paus.
Ik zou je kunnen aanraden je voeten een week niet te wassen en ook je sokken en schoenen een week lang aan te houden, dag en nacht.
Maar dat doe ik niet. Ik ontleen mijn inspiratie dit keer aan een voetbalfan die zijn stoeltje in de Arena swaffelde.
Alleen ben ik geen fan van de paus, en raad ik je niet aan je stoeltje te swaffelen.
Het is leuker zijn keppeltje te swaffelen tijdens de voetenwasbeurt. En als hij dan opkijkt omdat hij ‘iets voelt,’ recht in je eikel staart.
En dan, omdat hij het niet begrijpt, leg je hem uit dat je hem een spiegel voorhoudt.

Flikker op met je gelijkheid

Ik laat dat soort miepjes altijd betalen en zwaar tillen. En dan voor hen de deur opendoen en de jas aannemen? Vergeet het. Ik boer in hun gezicht en mep ze met een vuist in het gezicht als hun kop me niet aanstaat. Dan naar een blijf van mijn lijf huis? Flikker op, die zijn gesloten voor dat soort. En voortaan iedere dag neuken dames, kom op, wees een man. Opvliegers? Flikker op, neem een patch en ga aan het werk.

Want miepjes die gelijk willen zijn aan een man verdienen niet beter. Het zijn huilebalken die alleen maar uit zijn op de voordelen van het man zijn. En mannen willen opzadelen met de nadelen van het vrouw zijn.

Het hondenpoep drama

Toen ik las over het hondenpoep drama voelde ik een lichte rilling aan mijn rechtermondhoek: emotie.
Want natuurlijk kun je een vrijwel blinde dame niet verplichten tot het opruimen van poep dat ze niet kan zien. Terwijl wij, gezonde Hollanders, de drollen dienen op te ruimen. En als je het niet doet, dan krijg je een boete. Volledig terecht.

Daarom ben ik woest, als zo’n zielige halfblinde dame een hond neemt. Ze zouden het moeten verbieden.
Want je kan niet met een hond aan de rol zonder het opruimen van zijn of haar drol.
Ik wil dan ook dat er een taskforce komt die schijtende honden afneemt van zielige mensen die niet in staat zijn de rotzooi op te ruimen.

Over pesten

Tegen pesten is geen kruid gewassen. Laat dat duidelijk zijn. Zodra het pesten op school wordt aangepakt zal het zich verplaatsen buiten de scholen. Er zullen altijd kinderen zijn die het moeten ontgelden. Net als er altijd een groep volwassenen zal zijn die het, al dan niet via de overheid, moeten ontgelden. Het is een mentaliteit, ontstaan door een gebrek aan solidariteit.
De aanpak van pesten begint in de huiskamer, bij de ouders. Als die onderdrukt worden door de werkgever, dan wel de overheid en niet rond kunnen komen, dan zullen de kinderen dat gevoel oppikken en is de eerste kiem gelegd voor pesten, of gepest worden.
Het bestrijden van pesten begint met een rechtvaardig sociaal en financieel beleid.

Russische mensenlever

Boris Berezovski, een echte Rus wiens doodsoorzaak tot nog toe onduidelijk lijkt.

Geen polonium, geen enge chemische stofjes, maar een foie gras. En niet zomaar een foie gras, maar een Russische foie gras, gecultiveerd op Russische wodka. Een foie gras die je doet watertanden, een foie gras waar een Michelinrestaurant een vierde ster voor zou krijgen. Dat is de doodsoorzaak van Boris.

Helaas zal de lever van Boris nooit op de menukaart verschijnen. Dat doe je immers niet. Maar als het zou mogen: Russische mensenlever, met een glaasje rode wijn.

Tot die tijd zullen we het moeten doen met ganzenlever gebakken met appels en Calvados.
Wel uitkijken, want voor je het weet heb je het met de PvdD aan de stok.

Anne’s kastanje

Eindelijk is het gearriveerd. Met de post. In een enveloppe. De bobbel verraadt het. Het is een kastanje. En het is niet zomaar een kastanje. Het is een kastanje van de kastanjeboom waar Anne Frank zicht op had in de tijd dat ze onderdook in het achterhuis. Ik heb er een certificaat van echtheid bij gekregen. Met een watermerk van het hoofd van Anne Frank. Ik heb al een plekje voor de kastanje: Mijn achtertuin. En ik heb er al een bordje bij bedacht: ‘Chestnut tree of a chestnut from the tree Anne Frank was looking at from her house.’

Ik heb nog geen bedrag voor een bezichtiging in gedachten, maar 10 Dollar per persoon, inclusief foto lijkt me redelijk.