Vandaag heb ik bloed laten prikken in een van de lokale klinieken in mijn woonplaats. Het personeel bleek uitsluitend uit dames te bestaan die hetzelfde accent als Melania Trump hadden. Toen ik aan de beurt was werd ik geholpen door een ongeduldige ‘Melania.’
Het eerste wat ze me vroeg was of ik links- of rechtshandig was: “Linkshandig.” Vervolgens wees ze naar een haak aan de muur en vroeg me waarom ik mijn jas, die ik in mijn linkerhand had, niet opgehangen had: “Ik had de haak niet opgemerkt.” Vervolgens vroeg ze, om te controleren of ik het écht was, naar mijn naam en geboortedatum. En toen vroeg ze om mijn telefoonnummer: “Dat weet ik zo niet uit mijn hoofd, ik ben bijzonder slecht met telefoonnummers.” Als Melaniaanse blikken konden doden …
Daarna moest er nog een hartfilmpje worden gemaakt. In de cabine waar dat zou worden gedaan wees ze streng naar de kledinghaak: “Hang dáár je jas en je bovenkleding op. Hou je broek aan maar trek je broekspijpen omhoog. Heb je dat begrepen? Ga dan op de behandeltafel liggen. Kun je dat onthouden? Ik ben zo terug.”
Even later kwam ze terug en controleerde of ik alles onthouden en begrepen had. Vervolgens plakte ze stickers en bedrading op mijn bovenlijf en kuiten. “Hoe zwaar ben je? Hoe lang ben je? Gebruik je medicijnen voor je hart en bloeddruk? En niet bewegen en ontspan je,” zei ze streng op haar Melaniaans. Om niet op mijn donder te krijgen ontspande ik me zo hard als ik kon. Voorwaar een hele opgave.
Toen ze klaar was zei ze: “Dag, je mag naar huis.” En weg was ze. En was ik opgelucht dat ik niet werd opgepakt door de KGB vanwege mijn linksige bloedspiegel en antifascistische hartslag.