Een inbreker die na een heterdaadje in het ziekenhuis werd geschopt, is na een maandenlange coma overleden. ‘Inbrekersrisico’ zou Teeven zeggen. Een directe uitnodiging om eigen rechter te spelen tegenover personen die de wet overtreden. Geen wonder dat een grensrechter dood is getrapt door een stel gekken. Het is immers het risico van het scheidsrechtersvak. Harry van Bommel heeft een tweet over de dood van de inbreker geplaatst. Raak, en messcherp. En de reacties erop zijn niet van de lucht.
Sommigen vinden het zelfs prima dat de man is doodgeschopt: ‘Als dit stuk schorem niet had ingebroken, had hij nog geleefd.’ Het lynchen van wetsovertreders is terug. En dat is ‘het risico’ van domme populistische uitspraken zoals die van Teeven.
Archief voor april, 2013
0
De politie is bij me aan de deur geweest. Of ik ook eenzaam ben. Toen ik die vraag bevestigend beantwoorde, vroegen ze me of ik ook gek ben. En inderdaad, ik ben zo gek als een deur. Toen vroegen ze me wat ik voelde bij dinsdag.
Je begrijpt dat bij mij de stoppen meteen sprongen. Want dinsdag sla ik helemaal door. Dinsdag is de dag dat alle eenzame gekken bijeenkomen voor de troonswisseling. Worden we met zijn allen psychotisch en gaan we roepen en schreeuwen. Dan gaan we uit volle borst het koningslied zingen. Verven we ons oranje en gaan we met die kleine kutvlagjes zwaaien.
Want de troonswisseling trekt hééél veel eenzame gekken aan, Eberhard van der Laan.
Nederland krijgt een nieuwe kaste. Sterker nog, ze vallen buiten het Nederlandse kastenstelsel. Het zijn de onaanraakbaren. Nederlandse Dalits. Als je een vinger naar hen uitsteekt ga je de bak in.
Dalits zijn overal, en je komt ze op de meest onverwachte momenten tegen. En het ergste is, je kan aan de buitenkant vaak niet zien of het een Dalit is. Aan hun tint al helemaal niet, want het is illegaal om aan de kleur te kunnen zien of iemand een eventuele Dalit is. Iets met discriminatie.
Vraag daarom voortaan gewoon even als goede burger naar een identiteitskaart voor u iemand helpt. En belt u even de politie als iemand die niet bezit. Het zou namelijk een Dalit kunnen zijn.
Een paar shirts gekocht. Spotgoedkoop, in de aanbieding. Ik heb de gewoonte even te kijken waar het gemaakt is. ‘Tien tegen een dat het India is!’
Vandaag keek ik niet. Ik durf niet te kijken. Ik ben namelijk bang dat ze in Bangladesh zijn gemaakt. Dat degene die de shirts gemaakt heeft niet meer leeft. Dat hij onder een hoop puin ligt. Vermorzeld. Goedkoop en onder slechte omstandigheden gewerkt heeft om mijn leven betaalbaar te maken.
Tijd heelt alle wonden. En ik weet bijna zeker dat mijn shirtjes niet in Bangladesh gemaakt zijn. En als het wel zo mocht zijn, dat het niet door zo’n verpletterde sloeber gemaakt is.
Heb jij een shirt uit Bangladesh? Je zou er kippenvel van krijgen.
In Canada mag je een eind aan je leven maken zolang je dat volledig zelfstandig doet. Zelfs een arts mag nooit en te nimmer actief een eind aan iemands leven maken. Wel mag een arts of verpleger het nalaten om iemands leven te redden. Je kan bijvoorbeeld een ‘Niet reanimeren’ verklaring bij je dragen.
Ik hoop dat ik een natuurlijke dood zal sterven maar mocht dat, om welke reden dan ook, niet kunnen, zal ik net als deze dame uit Winnipeg een reisje naar een Europees land ondernemen. Dat zal in mijn geval een enkeltje Nederland worden.
Noord-Amerikanen zijn bijzonder conservatief wat actieve euthanasie betreft. Velen geloven dat ze met een vreselijke dood een beter plekje in de hemel krijgen.
Halina keek naar Tommy. Grote ogen. Blij gezicht. Ik jaloers. Dat wil ik ook. Een geile blik van Halina, een hete lach en wie weet, nog meer.
Vanmorgen meteen begonnen met schrijven. En het wordt een goed boek. Want dat moet voor je een boekenweekgeschenk mag schrijven. Waar het over gaat zeg ik niet, maar het wordt heel spannend.
Mocht het project falen, dan wil ik ook wel leren op een accordeon te spelen, of auditie doen om een vierde J te worden.
Desnoods laat ik mijn baardje, ingesmeerd met witte, zoete crème, afscheren met mes en vork. En schoonlikken door Halina zelf.
Ik heb haar zojuist een dm gestuurd. En je raadt het al: die arrogante bitch heeft me gelijk geblokt.
Een uitdrukking die me mijn tenen tot verkramping doen krommen. Zegt hij dit om dubbelzinnige opmerkingen uit te lokken? Zegt hij dit om te verhullen dat hij geen idee heeft wat hij nu gaat doen?
Mag ik even in mijn potlood klimmen mijnheer Dijsselbloem?
Als ik het goed begrijp wilt u de oppositie medeverantwoordelijk maken voor uw bezuinigingsbeleid. En als het volk gaat morrelen roepen: “De oppositie heeft het zo gewild!” En dan uw handen pontificaal wassen in onschuld.
Ga regeren Dijsselbloem, en doe niet net alsof uw linkerhand niet weet wat uw handlangers ter rechterzijde van u aanrichten. Neem verantwoordelijkheid. Want we reken u, en alleen u, af op wat er met de inhoud van onze knip gebeurt.
Een vrachtwagen die een fietser omver rijdt. Het incident haalt het nieuws: Rutte was getuige.
Misschien dat de dame op de fiets en de vrachtwagenchauffeur beiden een ‘hé, daar gaat Rutte,’ moment hadden, even niet opletten en naar Rutte wuifden. Rutte wuifde terug met een big smile: ‘Hallo, jawel, ik ben het echt.’ En dan een krakend geluid en misschien een schreeuw. De remmen van de vrachtwagen sissen nog samengeperste lucht alvorens het te laat tot stilstand komt. Rutte kijkt even naar zijn wuifhand en rent geschokt naar het slachtoffer. Hij houdt haar hand vast met zijn wuifhand. Ze blaast haar laatste adem uit. Rutte ziet niet meer hoe haar geest inmiddels wuift met de levenloze hand die hij vasthoudt.
Wat John Ewbank en consorten bezield heeft om te denken dat ze zouden wegkomen met hun koningslied zal altijd een raadsel blijven. Laten we het houden het op een combinatie van hoogmoed, leunen op grote namen en gemakzucht.
Iets wat een andere John, in een niet zo ver verleden overkwam met zijn tv zender Talpa.
Een lesje voor Willem Alexander, die veel vertrouwen geniet van het Nederlandse volk, die promoveert van prinselijk waterhoofd tot koninklijk staatshoofd. Die misschien ook verwacht tot het einde der tijden toegejuicht te worden door de Nederlandse massa.
Trek je conclusies Alex, wees geen Sjonnie en stop ermee. Laat zien dat je verstandiger bent dan je er uit ziet. Dan zullen we voor je buigen.
Vanavond rode bietjes, ik ben er dol op. Ik ben ze aan het schillen. Ik kook ze in mijn snelkookpan, samen met een uitje, een appeltje, wat wijnazijn, kaneel, nootmuskaat, een laurierblaadje en niet te vergeten suiker en een snufje zout.
Raar genoeg is mijn snelkookpan verdwenen. Gelukkig heb ik nog een ouwe op zolder, vermoedelijk in een zwarte rugtas.
Nu ben ik toch van slag. Die snelkookpan is ook weg, samen met mijn rugtas. Na een uurtje zoeken heb ik de politie gebeld:
‘Of ze mijn zwarte rugtas en twee snelkookpannen hebben gezien.’
Ze staan inmiddels voor de deur:
‘Of ik met opgestoken armen naar buiten wil komen. En dan met gespreide armen op mijn buik wil gaan liggen’
Defrysk's Blog 