Gruwelijk verminkte dolfijnen spoelen aan

Zomaar een berichtje zou je zeggen. Maar wel gruwelijk. Wat me het meest opviel is dat ik nauwelijks op de link durfde te klikken om een kijkje te nemen. Ik heb dat nu eenmaal met dierenleed. Sommige mensen worden vegetariër door dit soort leed. Ik heb ook periodes gehad dat ik geen vlees at. Maar iedere keer kwam het stukje vlees uiteindelijk terug op mij bordje, zowel kip-, varkens- als rundvlees. Gruwelijk verminkte varkens, koeien en kippen, onzichtbaar achter hoge muren, we zien ze pas als ze keurig dood, vers en verpakt in het koelvak liggen. Mjam.

Vanavond eten we rundvlees. Ben ik dit tikwerkje alweer vergeten. De dode, verminkte dolfijnen alweer vergeten. Heb ik honger, maak ik een lekkere jus. En eet ik smakelijk. Maak ik me weer druk om het klimaat, alt-rechts en onrecht.

Wat kunnen we leren van fascisme?

Toen ik las dat links geen verhaal heeft tegenover fascisten (link eventueel openen in incognito venster) kreeg ik een vies smaakje in mijn mond. Links moet leren te leuteren als een fascist? De waarheid doet er niet toe?

Wat we kunnen leren van fascisten? 

Dat ze 6 miljoen joden uitroeiden. Onwelgevallige meningen uitroeiden. Dat een mensenleven minder waard was als dat van een rat. Dat het leven een hel was geworden. Dat je dood beter af was dan levend. We kunnen van die tijd leren dat er maar één remedie is tegen fascisme.

Vraag het aan de Russen die bij bosjes stierven om het fascisme uit hun land te verdrijven. Vraag het aan Stalingrad. Vraag het aan het getto in Warschau. Vraag het aan de soldaten die stierven op het Normandische strand. Vraag het aan de overlevenden van concentratiekamp Dachau. Vraag het aan Mengele. Vraag het aan …

Er is één remedie mensen, dát is wat we kunnen leren van fascisme en fascisten. Er is maar één remedie.

Kliklijnen

Kent u dat gevoel, dat iemand over uw rug meekijkt terwijl u uw vak probeert uit te oefenen? Dat iemand u wel eens zou kunnen aangeven omdat de klep van uw pet naar iemands smaak te veel naar een bepaalde richting wijst? Die u anoniem aangeeft als zijnde, laten we zeggen, te vooruitstrevend? Te links zelfs? En dan ‘verklikt’ wordt? Genoteerd wordt? Op een lijst komt voor later? Voor als de ‘omwenteling’ dááŕ is? De boreale natie een feit is?

Het is zover en op een mooie boreale zomerdag wordt het lijstje afgewerkt, wordt u meegenomen, ondervraagd en opgesloten. En u deed nog zo uw best niet op te vallen. En toch verklikt. Dat u zich afvraag wie u aangemeld heeft: “Ja ik weet het, het was een collega!” Opgelucht en om het vege lijf te redden verklikt u uw collega. Ja u, u verklikt iemand om het vege lijf te redden. U bent deel van ‘het systeem’ geworden, u bent een handlanger van een fascistische maatschappij geworden.

Allemaal fictie natuurlijk, en dit zal u nooit overkomen want u houdt uw rug recht, u protesteert en ageert, u waarschuwt mensen, u … Maar het knaagt ook en u wil niet aangegeven worden.

Wat gaat u doen tegen het opkomend fascisme? Actief protesteren en ageren of toch maar voorzichtig proberen niet op te vallen en hopen dat u niet verklikt wordt? En dat het uw tijd wel zal duren. En het allemaal wel zal meevallen.

De Europese Unie gaat voorlopig geen migranten meer oppikken op de Middellandse Zee

Kent u het programma ‘Ik vertrek?’  Mensen die een nieuw bestaan willen opbouwen, ‘want omdat.’ Een échte reden heb ik zelden kunnen ontwaren, ze vertrekken meestal omdat ze ‘meer vrijheid'(?) willen in hun bestaan. Weg van al die regeltjes in Nederland. En húp daar gaan ze, blunders en vergissingen daargelaten lukt het gedroomde nieuwe bestaan meestal nog ook. Vaak tegen alle verwachtingen in. De laatste aflevering die ik zag was een drama dat zich afspeelde in Brazilië. Ze faalden en keerden veilig met het vliegtuig terug naar Nederland alwaar ze hun oude bestaan weer oppakten. Niets aan de hand dus. Eind goed al goed.

Er is ook een categorie mensen die vertrekken omdat ze wel móeten. Omdat hun leven gevaar loopt, omdat ze geen bestaan kunnen opbouwen en God mag weten wat al niet meer. Laten we zeggen dat hun leven een en al ellende is. En omdat ze niet anders kunnen, stappen ze met hun lotgenoten in een bootje om de Middellandse Zee over te steken. Om met gevaar voor eigen leven een nieuw, veilig bestaan op te bouwen. Geen camera’s, niks te lachen, keiharde realiteit. Falen is geen optie. Ze kunnen niet terug naar een veilig vaderland.

En dan lees ik dit. Het onmenselijke fort Europa dat stopt met het redden van bootvluchtelingen en ze dus maar laat verzuipen? Om een paar lullige centjes? Op één april nog wel, wat een lol.

De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens en de bodem van de Middellandse zee is geplaveid met dode vluchtelingen die we met zijn allen hebben laten verdrinken.

‘De verwachting is echter dat niemand nu nog bezwaar zal maken, omdat het moeizame onderhandelingen zijn geweest.’ 

U leest het goed, het waren moeizame onderhandelingen en de heren/dames zijn moe en gaan gapend akkoord met dit onzalige plan. Ze hebben het ook zo zwaar.

Flinterdun fascisten-huid

Een stevig tegengeluid tegen lieden als Geert Wilders en Thierry Baudet kan rekenen op heel veel gemekker en gezeur. Fascisten hebben nu eenmaal de neiging heel hard “Au!” te roepen als je iets negatiefs over hen zegt. En als de stof van het gekrakeel is verdwenen blijkt er niets aan de hand. Maar het nieuws is dol op gekrakeel en zit er bovenop. Alles voor de clicks/kijkcijfers nietwaar? En als blijkt dat er niets aan de hand is zit het nieuws inmiddels bovenop andere fascisten die moord en brand schreeuwen en iemand een rechtszaak willen aansmeren. En dan natuurlijk ophef , vertier en clicks/kjkcijfers voor de media. Links doet dapper mee met dat gekrakeel, bang om iets zeggen dat de fascist niet aanstaat. Voor rotte vis te worden uitgemaakt.

En dan kun je roepen dat fascisten een dunne huid hebben, maar je kan ook zeggen dat fascisten een tactiek volgen om de overhand te krijgen: “Kijk ons een zielig zijn tegenover die gemene linkse elite ..!”  En links blijft maar uitleggen en meeleven met de arme fascist, schuift zelfs netjes naar rechts om hen vooral niet tegen de haren in te strijken.

Je kan je ook gaan afvragen wat fascisten gaan doen als ze eenmaal de overhand hebben, en de democratie kapot hebben gemaakt, uw leven onleefbaar hebben gemaakt om uw mening, om uw kleur, om uw geloof. Als de fascist zijn flinterdunne huid afwerpt en vervangt door een knuppel, een zweep, door geweld en onderdrukking.

Is dát misschien waar links bang voor is, een pak slaag van de fascisten te krijgen zodra ze aan de macht zijn omdat ze al te veel tegenstand hebben geboden?

Zijn journalisten bang voor een afrekening als de democratie om zeep is geholpen? Zijn links en de media te laf om keihard tegen fascisme, racisme en vreemdelingenhaat te ageren? Om te voorkomen dat ze in een kamp terecht komen? Is dát wat de media en de politici geleerd hebben van ’40-45?’ Ik mag hopen van niet. Maar ik  ben ben ook cynisch genoeg om te vermoeden dat dit een rol kan spelen. 

Als ik me afvraag wie er een dunne huid heeft kom ik uit bij ‘links’ en de ‘gerespecteerde media’. Samen maken ze ruim baan voor de fascist om bij hen in het gevlij te blijven. Uiterst laf maar ook klaar voor een toekomst die ze zelf hebben gefaciliteerd.

Met mijn rug gaat het gelukkig weer een stuk beter mensen. Nog even en ik houd hem weer recht.

Afstand-neem-idiotie

Ik lig in mijn bedje vanwege rugklachten. Geen pretje, maar gelukkig heb ik een laptop en een blog waar ik mijn lijden en last de vrij loop kan laten gaan. Een nieuwe dag, een nieuwe ergernis nietwaar?

Links buitelt over elkaar om afstand te nemen van de malle muts die iets riep over Bodée en zeg dan paf. Wat een treurnis je zo te laten afbluffen door krijsende fascisten die vinden dat dit niet mag. En dan meteen jammerend afstand nemen. Aan rechts laten zien dat je de braafste van de klas bent. Wat een slap gedoe.

Het doet me denken aan moslims die zich voortdurend excuseren voor, en afstand nemen van de enkele moslim-malloot die Allah denkt te dienen met een aanslag op andersdenkenden of ongelovigen. Hou daar eens mee op! Iedereen weet dat de gemiddelde moslim hier niets mee te maken heeft en dit gedoe afkeurt.

Ieder weldenkend persoon wéét dat het om enkelingen gaat. Mensen die dat niet (willen) snappen zijn óf onnozel, óf misdadige haatzaaiers. En met excuses en afstand nemen geef je die groepen gelijk en nieuwe energie om de volgende keer nóg harder te gaan krijsen..

Tot zover mensen, mijn brakke rug wil niet meer. Eet smakelijk en zo.

Roept u maar! (Schiet hem dood!)

Ik heb het filmpje bekeken. Waarin iemand oproept Baudet overhoop te schieten. In een demonstratie tegen racisme en discriminatie. Het heeft iets droevigs. Een actie van een anonieme enkeling die niet door de rest werd overgenomen. Shashi tweet dat het er meer waren, dat men er lacherig over deed.

Ik had eerder de indruk dat men niet in het gezuig van Sashi trapte. Zich niet door hem liet provoceren. Het was voor mij een overduidelijke  poging om wat olie op het vuur te gooien. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit een vooropgezette actie was. Iemand die opzichtig in de demonstratie loopt, roept iets wat niet door de beugel kan en de plofkap zit er bovenop. Ik kán er natuurlijk naast zitten, maar toch.

Het was een vreedzame demonstratie mensen, voor de goede zaak. Tegen fascisme racisme en discriminatie. Waarvoor de media geen belangstelling heeft. Die vindt een tiental gele hesjes veel belangrijker. Behalve als er iets raars geroepen wordt. Dan zit men er bovenop.  Niet om waarvoor en waartegen gedemonstreerd wordt, maar om een enkeling die iets raars roept en het doel van de demonstratie met succes weet te overstemmen. Wat een treurnis.

Trap er niet in mensen.

Joris en de witte engel Boreaaliëlle

Na de verkiezingen zag Joris het niet meer zitten. Hij begreep niet waarom men stemde op personen en ideeën die ronduit niet netjes waren. Racisme en vreemdelingenhaat voerden het hoogste woord in de media. Geen verdraagzaamheid. Alle grenzen dicht. Joris liet zijn schouders hangen en ging naar bed. Hij was van plan daar te blijven liggen tot hij dood was. Uitgedroogd was. In de hemel was. Hij vroeg zich af of  er racisme in de hemel zou zijn. Of de portier in de hemel toegang zou verschaffen aan vreemdelingen die in Nederland niet welkom zijn. Zou de hemel al vol zitten?  Joris was ten einde raad. Wat als híj ook niet welkom in de hemel was. Omdat hij uit een land komt waar vreemdelingen niet welkom zijn? Waar mensen met een kleurtje niet vertrouwd worden? Zou God een tintje hebben? Jezus, de zoon van God had immers ook een tintje? Joris woelde en draaide in zijn bed. Zijn hoofd maalde. Wat nu? Joris stond weer op en voelde zich heel zielig, machteloos en verlaten. Joris viel in slaap in zijn fauteuil.

Toen werd hij gewekt door een engel. Een witte engel, witter dan wit, zo wit dat het Joris zeer aan zijn ogen deed. “Hallo,” zei de engel, “ik ben de witte engel Boreaaliëlle en kom je een boodschap brengen. God heeft besloten dat jij voor hem aan de slag mag gaan. Hij wil dat je gaat vechten voor de minderheden en zwakkeren en tegen de fascisten. God zal je daarvoor speciale krachten geven. Bovendien heb ik, Boreaaliëlle, een lijntje met God en zal ik je informeren over Zijn wensen. Is dat niet fijn?”

Joris was overdonderd en wilde iets zeggen, maar Boreaaliëlle blies zachtjes in het gezicht van Joris waardoor hij weer in slaap viel. Een diepe, diepe droomloze slaap die Joris hard nodig had om zich op te kunnen laden met de nieuwe krachten die hij van God kreeg, gratis en voor niets. En via Boreaaliëlle een lijntje met God. Is dat niet geweldig? Slaap lekker Joris!

Niet een Urks rookgordijn

De burgemeester sprong een gat in de lucht toen hij de column op de radio hoorde: “Aanklagen dat mens, zo kunnen we de aandacht verleggen van racisme op ons eiland naar een columniste die inwoners van ons dorp dood wenst! Bel het Openbaar Ministerie, bel de pers!”

En zo geschiedde, en iedereen buitelde over elkaar en riep: “Vrijheid van meningsuiting!”, of: “Schande dat  ze onze dijken wil doorsteken, dat ze ons dood wenst! Terecht dat ze aangeklaagd wordt.” De voors en tegens waren niet van de lucht. Luid gekrakeel over van alles en nog wat behalve racisme op het eiland.

De burgemeester leunde tevreden achterover en stak een sigaar op: “In ieder geval gaat het nu niet meer over het Marokkaanse gezin dat hier belaagd werd; nu gaat het over ons eilanders die dood gewenst worden, nu gaat het over een columniste die door ons aangeklaagd wordt. Nu zijn wij éilanders het slachtoffer.”

Disclaimer: Alle overeenkomsten met personen en plaatsen berusten op puur toeval.

 

Haat in #Christchurch

Een schok ging door mijn lijf toen ik las over de terroristische aanslag op 2 moskeeën in het vredige Nieuw-Zeeland, in het door aardbevingen geteisterde (weet u nog?) Christchurch. Toen ik las dat men in Nieuw-Zeeland legaal, op vrij eenvoudige wijze semi-automatische wapens kan kopen, vroeg ik me af waarom dit nog niet eerder was gebeurd.

Want de trend om moslims en de islam te haten is al jaren gaande. Ik kan me niet voorstellen dat Nederland uniek is. De Dukjes, Wildersjes, Bodétjes en Niemollertjes zullen om het hardst roepen dat de aanslag verschrikkelijk is en niet de bedoeling kan zijn. Dat de islam op vreedzame wijze bekritiseerd moet worden. Niet te doen wat ze niet prediken.

Europa is gelukkig veel verder. Daar laten ze op beschaafde wijze gammele bootjes met vluchtelingen aan hun lot over. Met alle gevolgen van dien. Maar dat gebeurt in stilte en via officiële kanalen. Geruisloos, zoals het hoort. Zoals het de Dukjes, Wildersjes, Bodétjes en Niemollertjes betaamt.