Mijn 2 centjes over Mohammedcartoons

Cartoons, ze zijn er om de machthebbers te kakken te zetten, onrecht aan te pakken, fascisten te vernederen, enzovoort enzovoort. En zo hoort het ook. Ook kun je je cartoontalenten misbruiken, door zwarte mensen als apen af te beelden, gele mensen met brilletje en grote tanden af te beelden enzovoort, enzovoort. Zo hoort het dus niet.

Nu kom ik bij het verschijnsel Mohammed-cartoons. ‘Moet kunnen’, zou je zeggen. Vind ik eigenlijk ook. Maar wat blijkt, ze kwetsen vooral de eenvoudige moslim. Niet dat ze er gekke dingen gaan van doen, maar toch, je zou het een virtuele zweepslag kunnen noemen voor de vrome moslim. En dat kan geëxploiteerd worden door moslimextremisten, de moslim-grefo’s zeg maar. En dan is er altijd wel een gek die met een machete, enzovoort enzovoort.

Niet dat dat de reden is waarom ik het niet vind kunnen. ‘N-woord,’ zeggen wij witte mensen tegenwoordig, uit respect voor de kwetsende lading die het woord heeft, en dat respecteren we. Vrijheid van meningsuitings-helden blijven volharden in het gebruik van het woord n***r. Ik vind daar wat van, en u waarschijnlijk ook.

Het N-woord gebruiken vind ik niet kunnen. De profeet Mohammed afbeelden in een cartoon vind ik vergelijkbaar met het gebruik van het N-woord. Niet doen dus. En als je het toch wil doen, niet doen. Uit fatsoen. Respect. En misbruik het woord ‘censuur’ niet mensen, wees geen VVMU-ridder.

Dit betoog staat los van Samuel Paty die op beestachtige wijze is vermoord en is niet bedoeld om dat drama goed te praten en is eerder verschenen in Frontaal Naakts Brievenbusje.

Gender reveal brand in Californië

Als ik me ergens aan erger is het wel dit soort berichten: Deel bosbranden in Californië veroorzaakt door ‘gender reveal party’.

Waarom?, hoor ik u zich afvragen. Mijn antwoord is dan:“Er is een fucking ongekende hittegolf gaande in Californië. Bossen staan daar in de fik. En dan pikken we één van de redenen uit als oorzaak van de bosbranden.”

Terwijl het natuurlijk aan de verslaving aan fossiele brandstoffen, het vernietigen van bossen en oerwouden, de waanzinnige productie van vlees en zo ligt.

Dus als u denkt, “goh, wat dom van zo’n ‘gender reveal party’, ” denk dan na en google de woorden ‘oorzaak’en ‘symptoom’ eens

Wat een fucking ergernis. En nu terug naar de Russische bosbranden. Want die liggen natuurlijk aan het vieren van ‘De dag van de arbeid.’

Tot zover. Wat de fuck zeg.

Moraliserende gepapegaai

Nu de discussies over keuzes mij om de oren vliegen zeg ik steeds: Laat dat alsjeblieft aan de dienstdoende arts in de IC over. Die persoon heeft er verstand van, die persoon draagt de verantwoordelijkheid. Mocht u vinden dat ouderen misschien beter, ze hebben immers niet zo lang meer, een stapje opzij kunnen doen voor jongere, vlugge, economisch meer waardevolle exemplaren, soit, mag u vinden, prima. Mocht u dan echter bij de IC terecht komen en aan een ventilator moeten, wil ik graag dat u van de dokter een briefje krijgt welk persoon het leven voor u heeft gelaten. Kunt u die als dank nog een rouwbriefje sturen, begrijpt u wel?

Ja, ik ben oprecht boos op al die niet-moraliserende niet-papagaaiers die vinden dat de discussie gevoerd dient te worden. Zonder de verantwoording van de doden op zich te willen nemen natuurlijk. “Neee, dat is te eng, daar hebben we artsen voor.” Ja, dan opeens weer wél artsen die dat dienen te regelen.

Iedere nacht wordt ik rond 3en wakker. Lig ik te piekeren over mijzelf en mijn vrouw. Wij vechten elkaar niet de tent uit. Wij houden namelijk van elkaar. En als een van ons Covid-19 krijgt zal de ander het ook krijgen.

Mijn vrouw heeft COPD, een hoge bloeddruk, en een hartruis. Kortom, als zij ‘het’ corona-virus krijgt ben ik bang dat ze het niet overleeft als ze bij de IC terecht komt in een periode dat men de drukte van de pandemie niet aankan.

Ik ben bijzonder bezorgd, lig ’s nachts wakker, pieker en merk dat ik langzaam verander in een random phrase generator.

Ik sluit af: “Ik wens ieder een goede gezondheid toe en ieder die denkt dat er gediscussieerd moet worden over “fucking economie en keuzes” een, mochten ze die nodig hebben, falende ventilator toe.”

Ik ga weer verder met de dag mensen. Fuck de foutjes, dit stukje is niet geredigeerd. Get over it. Mocht er een fout zitten in mijn redenatie, fuck you too. Deze random phrase generator heeft alleen MAVO.

Negatieve rente

Ook ING gaat negatieve rente rekenen voor de rijkaards onder ons. 0.5% rente voor bedragen boven 1 miljoen euro. Geruisloos en probleemloos. Ik vind dat raar.

Politici beweren met veel tamtam dat het invoeren van hogere belastingen voor rijkaards zal lijden tot een uittocht van rijke mensen naar landen waar de belastingen lager zijn. Een uittocht van bedrijven naar landen waar de belastingen lager zijn. Hoge lonen en bonussen zijn ingesteld uit angst dat topondernemers uit Nederland zullen vertrekken naar landen waar hun diensten wél op waarde geschat wordt. En minder belasting hoeven te betalen.

En ING gaat negatieve rente rekenen. ING pakt zijn kansen waar de politiek het laat liggen. Pakt de rijkaards aan om zichzelf te verrijken. Meer bonus en hogere lonen voor de de ING-directie.

De ING-directie die geen hogere belasting hoeft te betalen, uit angst dat ze met bank en al vertrekken naar een land waar hun diensten wél op waarde wordt geschat.

En minder belasting hoeven te betalen.

Donorcodicil

Gisteren heb ik mijn ‘health-card’ vernieuwd. Bij de in te vullen papieren zat het obligate donorcodicil. Ik besloot die in te vullen en mijn handtekening te zetten. Ik tekende om mijn lijk ter beschikking te stellen aan de wetenschap, omdat ik me niet kan voorstellen dat er nog bruikbare organen in mijn lijf zitten. Roken en zuipen doet dat nu eenmaal met je.

Toen ik had getekend en het codicil bij de papieren voor mijn health-card had gevoegd kreeg ik een raar gevoel. Ik had er beeld bij zullen we maar zeggen. “Vind je dat ik het moet doen?”, vroeg ik mijn vrouw. Ze keek me aan en zei dat ze het niet prettig zou vinden dat ik na mijn dood op een of andere metalen tafel in stukjes zou worden gesneden.

Ik verwijderde het codicil uit de papieren voor mijn health-card. “Misschien moeten we aan het idee wennen,” zei ik tegen haar. “Ik wil je bij me hebben als je dood bent,” antwoordde ze.

De nieuwe health-card wordt binnenkort opgestuurd. Mijn codicil ligt in een lade. En mijn vrouw heeft me bij zich.

Het ‘Wuhan-gevoel’

Wuhan staat onder quarantaine vanwege het coronavirus. Men wordt geadviseerd in huis te blijven om verdere verspreiding van het virus te voorkomen tot het virus uitgewoed is. Daarom spreken de inwoners van Wuhan elkaar moed in. Roepen ze elkaar moed in. Telecommunicatie staat daar blijkbaar nog in de kinderschoenen.

Toen ik las dat De Dolly Dots weer gaan optreden, om te beginnen met ‘De Toppers,’ vroeg ik me af of dat het ‘Wuhan-gevoel’ zou kunnen zijn. Dat ik samen met mijn lotgenoten bij De Toppers zit en moet blijven zitten tot De Toppers klaar zijn met hun optreden, en dat je nóg niet mag vertrekken omdat je het toetje nog moet aanhoren: De Dolly Dots.

Mijn lotgenoten en ik spreken elkaar moed in, roepen elkaar toe moed te houden: “Volhouden tot het voorbij is!” Het ‘Wuhan-gevoel’: Weg willen maar mogen niet weg tot het leed achter de rug is.

Jan Smit heeft last van zijn stembanden en een burn out. Hij neemt daarom een pauze om zich voor te bereiden op het presenteren van het Eurovisie Songfestival. Kunt u zich dat voorstellen? Voorbereiden op het presenteren van het Songfestival? Omdat hij op dit moment mentaal en fysiek niet in staat is op te treden en te presenteren? Was hij dat eerder wel?

Zou Jan Smit heel stiekem slachtoffer zijn van het ‘Wuhan-gevoel?’ Misschien vindt hij zijn liedjes net zo erg als ik en het Songfestival een cultureel drama waar de honden geen brood van lusten. Maar hij moét presenteren en hij moét zingen. Hij zit er aan vast. De Toppers en De Dolly Dots schreeuwen hem moed in om vol te houden tot het drama voorbij is. En hij weer last krijgt van een bevrijdende burn out en krakkemikkige stembanden.

Het concept helikopter

U heeft het vast wel eens gezien: Donald Trump die voor ‘zijn’ helikopter een praatje houdt voor de pers en een stel leugens afdraait. Wat een teringherrie, wat een respectloos gedoe.

Met gevaar voor eigen leven, je permanent en haarstukje, moet je met gebogen hoofd naar je helikopter rennen en instappen. Geen piloot die zegt: “Even wachten, even de wieken stopzetten want die zijn levensgevaarlijk.” En dat je dan rustig kan instappen, de deuren kan sluiten om te voorkomen dat je doof wordt van de teringherrie die een helikopter maakt.

Hoezo silence mode?

Nee, een helikopter maakt herrie en dat zul je weten ook; als je eenmaal op je plek zit krijg je een koptelefoon met microfoon toegewezen zodat je kan communiceren met je lotgenoten zonder dat je je longen uit het lijf hoeft te schreeuwen.

Ik begrijp het concept helikopter niet. Ja om mensen te redden uit situaties, als ambulance en zo, allemaal prima. Maar als vervoersmiddel? Nee, doe mij maar een stiltecoupé.

Toen ik las dat een helikopter crashte met een beroemde ex-basketballer als passagier, vroeg ik me af hoe een beroemde, professionele basketballer in een helikopter stapt. Want met gebogen hoofd instappen om de wieken te vermijden is geen optie, Daar is de beste man te lang voor. Zou hij kruipen? Tijgeren? En dan als groot persoon in zo’n cabine zitten die niet al te hoog is. Lijkt me geen sinecure.

Er is een helikopter neergestort mensen. Helaas niet met Donald Trump die dan met dank aan de wentelwieken in stukjes tussen de chicken nuggets ligt. Geïdentificeerd moet worden met DNA-onderzoek. En dat ze dan alleen nugget-DNA vinden. Dat ‘The Don’ in te kleine stukjes is gehakseld voor identificatie en daarom voor de zekerheid samen met zijn nuggets begraven moet worden.

Afijn, Kobe Bryant is dood. Geen idee wie hij was tot hij verongelukte in een helikopter.

RIP Kobe en doe de groeten aan iemand waarvan je waarschijnlijk nog nooit gehoord hebt: Rob Rensenbrink.

Coronavirus

Het nieuws over het coronavirus verspreidt zich als een lopend vuurtje. Je kan stellen dat de berichten over het virus zich sneller verspreiden dan het virus zelf. Virusberichtgeving die viraal gaat. Wat moet je met die berichten? Jezelf opsluiten? Je er niets van aantrekken?

Ik ben het type persoon dat dat soort berichten negeert. De straling van Chernobyl kon me niet boeien. Ik weet nog dat ik in die tijd tijdens een regenbui lekker ging wandelen. De straling ‘op me in’ liet regenen. Sars kon me niet boeien en ook het nieuwe coronavirus kan me niet boeien.

Als de berichtgeving over vervuiling en klimaatopwarming met rampzalige gevolgen die zich onder onze ogen afspelen zich zo zou verspreiden als de berichtgeving over het gevaar van het coronavirus, zogezegd viraal zou gaan zou dat me dan boeien? Zou het u dan boeien?

Waarom al die drukte over de gevaren van een fucking virus dat waarschijnlijk als een nachtkaars uit zal gaan en waarom geen drukte over de gevaren van het broeikaseffect die alles en iedereen naar de kloten helpt en alleen maar toeneemt?

Begrijpt u wel?

Hartritmestoornissen

Vannacht sliep ik niet lekker. Mijn hoofd maalde en ik kon mijn hart horen kloppen. Mij is wel eens verteld dat als je je hart kan horen kloppen, je hart het nog doet. Uiterst geruststellend, maar dat gebonk in mijn oor houdt me wel wakker. En omdat ik wakker lig denk ik aan bekende doodsoorzaken zoals prostaatkanker, darmkanker, longkanker en beroerte. Mijn hart bonkt iets harder en sneller nu. Ik keer mijn oververhitte kussen, om mijn hoofd wat af te koelen. En misschien hoor ik dat gebonk in mijn oren dan niet meer.

“Misschien bonkt mijn hart zo hard door het klimaat dat maar niet verandert ondanks dat klimaatdrammers het tegendeel beweren. Misschien wil men meer groen dan mijn hart aankan. Misschien ligt het aan het geleuter over stikstof.”

Mijn hart begint nog harder te kloppen: “Bonk, bonk, bonk!” Klimaatneutraal wordt me teveel. Visquota worden me teveel: “Stikstof!”

Ik draai me nog eens om. Draai de koele kant van het kussen om: “Mijn prostaat, mijn longen, mijn darmen. Ik poep en adem wel, maar hoelang nog?”

Mijn zorgen over boeren, tuinders en vissers kan ik niet meer aan. Ik hoor de sirenes van de ambulance. Ik voel een kille stethoscoop op mijn borst: “U heeft een paniekaanval mijnheer en u hyperventileerde.”

Ik krijg een dosis valium toegediend, kalmeer en kom tot rust. Over een paar dagen zal ik me weer beter en strijdbaar voelen.

Ik heb maar een afspraak met de dokter gemaakt voor een check-up. Want ik ben bijna 60 en moet de realiteit, hoe vervelend ook, onder ogen durven zien. Voorkomen is beter dan blussen nietwaar?

22. Sipa is de klos

De duivel van de voorouders woonde in het eerste helse portaal. Hij noemde zich S’tan. Hij was heerser over de moerassen des doods en zijn enige aardse kompaan was Elak de zwarte. S’tan voelde zich eenzaam en alleen. Als duivel wilde, op een uitzondering na, niemand iets met je te maken hebben en werd je gemijd als de pest. Het bestaan van een vertegenwoordiger van het kwaad was geen pretje.

S’tan had geen hart, maar als hij er een had gehad was dat zeker opgesprongen toen hij hoorde dat een vertegenwoordiger van De Witteboordenclan naar Elak, en dus ook naar hem, op zoek was: “Eindelijk iemand om mee te praten en misschien zelfs een vriend!”

S’tan verbood Elak zwarte magie op de vertegenwoordiger toe te passen, sterker nog, eiste dat Elak witte magie gebruikte om de vertegenwoordiger de weg te wijzen. Elak wist niets van witte magie en besloot daarom de vertegenwoordiger op te zoeken voor hij verzoop in de drassige moerasvelden of gek werd van de schemerdampen.

Sipa graaide de witte steen uit de zak van Rkon. Iedereen joelde en lachte blij omdat het Sipa betrof en niet henzelf. Sipa boog zijn hoofd en verliet de raad. Verdrietig pakte hij zijn spulletjes voor de reis door de moerassen des doods naar Elak de zwarte. Sipa wist zeker dat hij de tocht niet zou overleven of op zijn minst als een raaskallende gek terug zou keren.

Sipa ging langs bij zijn favoriete vrouw in De Vesting om voor de laatste maal zijn gerief te halen, om nog één keer zijn zaad te lozen in een vrouw die misschien zwanger van hem zou raken en hem zou verzekeren van een nageslacht.

Met lood in de schoenen ging Sipa op pad omdat zijn laatste uur geslagen had of tot hij bezeten terug zou keren uit de moerassen des doods. Hij was dan ook bijzonder verbaasd toen hij een persoon zag bij de moerassen des doods die hem met een uitnodigend gebaar verwelkomde. Het was Elak de zwarte.

Elak vertelde Sipa over de beslommeringen van S’tan, dat hij een beetje depressief was en wel een vriend kon gebruiken. Sipa haalde opgelucht adem: “Dus ik ga niet dood en word niet gek?” “Integendeel,” zei Elak, “je wordt vertegenwoordiger van het kwaad. Je krijgt macht en aanzien, alles wat je hartje begeert.”