Junkhoer

De junkhoer kwam binnen met een enorme herrie en drama. Ze schreeuwde dat haar sigaret natgeregend was en dat het haar laatste sigaret was. Ik gaf haar een verse sigaret. Voor een geeltje geef ik je een pijpbeurt,’ zei ze. Ze lachte zo verleidelijk mogelijk en toonde me haar gebit waarin je zwarte gaten kon zien van haar uitgevallen tanden. Ze was bleek, had ingevallen wangen en sliste een beetje. Ze praatte aan een stuk door en mompelde over ditjes en datjes. Ze haalde een van haar vele papiertjes uit haar broekzak en vroeg of ze even kon bellen. De barman wees op de telefoon en zette de teller aan. Opeens begon ze luid te jammeren en gooide de hoorn op de haak. Ze huilde bittere tranen die zo oppervlakkig waren dat ze zouden opdrogen op het moment dat ze geld rook. Beneveld als ik was voelde ik extra begrip voor haar leed en vroeg of ze wat wilde drinken. ‘Geef me liever een paar gulden,’ was haar reactie en hield haar begerige hand op. ‘Koffie of niks,’ zei ik streng, ze ging akkoord met koffie.

Verderop zat een dealer die het tafereeltje aankeek en geduldig een sigaretje rookte. Hij had een verzameling wit en bruin waar een bakker jaloers op zou zijn.

Ik was inmiddels dronken geworden en besloot een frisse neus te halen. Onderweg keek ik nog even bij de tippelaarsters. ‘Hoeveel moet je nog?,’ vroeg ik aan een van de hoeren. ‘Tot mijn pooier zegt dat het genoeg is geweest,’ lachte ze. Ze glimlachte naar me en probeerde me over te halen voor een nummertje: ‘twee geeltjes.’
Ik bekeek haar eens van top tot teen, het was een mooie dame voor zover mijn benevelde geest dat kon inschatten. ‘Vraag je pooier of hij het goed vindt dat je vannacht bij me slaapt,’ zei ik tegen haar: ‘voor een bankje.’
‘Tweeënhalf bankje en je hebt de nacht van je leven,’ reageerde ze, maar dat was me te duur. ‘Werk ze nog vannacht,’ antwoordde ik en ging terug naar de kroeg. Ik nam een glaasje whisky bij mijn bier en keek naar de dealer. ‘Waar is die junkhoer?’, vroeg ik hem lallerig. ‘Buiten aan het pijpen voor een geeltje neem ik aan,’ lachte de dealer terwijl hij lurkte aan een of ander drankje: ‘ze zal zo wel komen om haar geld bij mij in te leveren.’

Een kwartiertje later kwam ze inderdaad terug. Ze schreeuwde dat het koud was en dat ze zich ziek voelde. De dealer zag dat ze geld had gescoord en wandelde discreet naar buiten. De junkhoer liep als een trouwe hond met hem mee terwijl ze hem de oren van het hoofd kwekte. Ik was inmiddels zo dronken dat ik besloot maar eens naar huis te gaan. Ik vroeg de barman een taxi te bellen. De junkhoer was inmiddels weer in de kroeg. ‘Ze ziet er toch wel aantrekkelijk uit,’ bedacht ik en vroeg haar of ze met me mee naar huis ging voor twee geeltjes. Ze ging akkoord, nam mijn geld aan en wenkte de dealer. Een geüniformeerde man met bijbehorende pet verscheen in de bar: ‘Taxi!’
De junkhoer was allang in geen velden of wegen meer te bekennen en ik ging in mijn eentje naar huis.

Een lul die een rechterhand nodig had

Na ruim een jaar verkering te hebben gehad vertelde ze me voor het eerst iets over haar vorige vriend. Het bleek een persoon te zijn met een verlamde rechterarm. Ik dacht even aan mijn benen; ik liep mank omdat mijn alternatieve ouders weigerden me in te enten voor welke ziekte dan ook, waardoor ik polio kreeg.

Ik vroeg haar waarom het uit raakte met haar vorige vriend. Ze wist me na enig aandringen te vertellen dat hij moeite had met masturberen en dat hij van haar verlangde dat probleem voor hem op te lossen. En ze vond dat net iets te ver gaan.

Nu ben ik meer van de orale seks, ik vind niks lekkerder dan een pijpbeurt terwijl ik mijn liefje bef. Met mijn duim op haar aars, dat wel, want ik ben niet zo van de poeplucht.

Nu had ik na haar bekentenis een beetje moeite met haar keuze wat haar vorige vriendje betreft omdat mijn liefje op gehandicapten leek te vallen.
Ik besloot dat als dat zo was, haar een foto van een bijzonder lelijke vrouw te laten zien en haar te vertellen dat het mijn ex was zodat ze dan zou gaan denken dat ik op lelijke vrouwen viel waardoor ze zelf het gevoel kraag dat ze lelijk was.
Ik vroeg haar waarom ze mijn ‘manke ik’ wel wilde pijpen en haar vorige vriendje niet wilde bevredigen, immers, masturberen is toch iets minder intiem dan orale bevrediging.

Ze vertelde over mijn lekkere lul en hoe ik haar zo lekker befte, hoe ze klaar kwam terwijl ik klaar kwam, ze vertelde me over hoeveel ze van me hield, wat voor fijne man ik was.

‘Dus die gast met die lamme arm was gewoon een lul,’ zei ik tegen haar. ‘Ja,’ zei ze, ‘het was een lul die een rechterhand nodig had.’

‘Wat als ik een verlamde rechterarm had gehad?’, vroeg ik haar. ‘Wat als ik geen mond had gehad?’, reageerde ze. ‘Dan had jij mijn rechterarm mogen zijn,’ antwoordde ik voorzichtig. Op dat moment wist ik dat onze relatie zo goed als voorbij was.

Russische vrouwen willen altijd wel

Met de hond wandelen is een van mijn lievelingsbezigheden. Het is een leuke manier om met mensen in contact te komen en met een beetje geluk kan je een leuk meisje die haar hond uit laat aan de haak slaan. Helaas is me dat nog nooit overkomen, maar we houden de moed erin nietwaar?

Het lastige is dat ik nooit weet wat ik tegen een vrouw moet zeggen. Verder dan: ‘wat een lief hondje,’ kom ik eigenlijk niet. Ik lach altijd vriendelijk naar vrouwen, maar om een of andere reden werkt dat niet. Sterker nog, ze lopen vlug door terwijl mijn hond echt niks doet.

Nu heb ik via internet een ‘Russisch meisje’ leren kennen en met haar een afspraak gemaakt. Russische vrouwen zijn mooi en willen altijd wel met een westerse man omdat die meer geld hebben en minder zuipen en zo.

Ik zit inmiddels een half uur op het Russische meisje te wachten maar tot nog toe heb haar dit restaurant niet zien binnenkomen; ik had geld voor haar overgemaakt voor vliegtickets en hotelkosten en afgesproken dat ik haar hier zou ontmoeten. Ach, misschien komt ze wel helemaal niet en houdt ze me voor de gek.

Tja, het is inmiddels tien uur en ik moet naar huis. Het lijkt er op dat ze me bedrogen heeft en dat mijn Russische droom uiteen is gespat. Bovendien moet ik mijn trouwe hond uitlaten. Hij zit al uren op me te wachten en ik wil zijn vertrouwen niet beschamen.

Ik ben weer thuis. Mijn hond is blij me te zien. Hij springt bij me op omdat hij uitgelaten wil worden. Dit keer gaat hij extra lang met zijn baasje wandelen want je weet maar nooit, misschien komt zijn baasje nog een leuke vrouw tegen.

Morgen stoppen we echt

Mijn schoonzus is op bezoek. Haar hond vecht met onze hond. Ze praat maar door en ik zweet een beetje. Ik knik ja en schud nee. Ik voel dat ik een beetje beef. Ik voel watten in mijn hoofd. Maar ik blijf doen alsof ik luister. Ik kijk op de klok: ‘Hoe lang duurt dit nog?’ Eindelijk gaat ze weg, hoogste tijd. De voordeur op slot, de telefoon van de haak. ‘Glaasje wijn, rood?’, en open de fles. Mijn hand word weer vast. Mijn stem word weer zeker. We kijken tv en vergeten de rest. ‘Morgen stoppen we echt,’ zeggen we tegen elkaar. Tegen beter weten in gaan we akkoord. Tot we morgen wakker worden en de avond zijn vergeten.

De zaak van de heroïnehoer

Ik weet het nog goed, ik werd gebeld op een dinsdag tijdens vragenuurtje. Ik smeekte de commissaris nog of ik vragenuurtje even uit mocht kijken, maar mijn baas was onverbiddelijk:
‘Naar het bureau, nu!’
Op het bureau aangekomen werd ik meteen naar de verhoorkamer gestuurd; een agent had een heroïnehoertje gevonden maar de agent wilde, behalve dat ze dood was niets zeggen.
Toen ik tegenover de agent in kwestie zat besloot ik het meteen hard te spelen:
‘Nu vertellen waar ze is of ik pak je twitteraccount af!’
Maar de agent was een harde onderhandelaar en eiste een selfie met de heroïnehoer en een retweet van mij.
Na overleg met mijn baas besloot ik toe te geven:
‘Wel een selfie, maar geen retweet.’
De agent ging akkoord en nam me mee naar de plek des onheils. Na het gebied afgezet te hebben plaatste de agent zijn selfie met dode heroïnehoer en tweete:
‘Dode heroïnehoer gevonden, geen prettig gezicht.’
Ik besloot alsnog zijn tweet te retweeten met de toevoeging:
‘Goed gedaan!’, om de agent een hart onder de riem te steken. Toen hij zag wat ik gedaan had keek hij me verbaasd aan. Hij was zichtbaar ontroerd.
Die nacht kwam ik laat thuis; het onderzoek had slechts dertien retweets opgeleverd waarvan vijf met hatelijke opmerkingen als:‘Ga boeven vangen!’ Al met al een teleurstellend resultaat.
Mijn vrouw wilde nog met me bijpraten over haarzelf en de problemen waar ze mee zit, de kinderen, boodschappen voor morgen en de huishouding. Het is voor haar de enige manier om zin in seks te krijgen omdat ze de warmte van een begrijpende man nodig heeft. Maar vandaag ik was moe, had ik geen zin en hoefde daarom haar zinloze gezeur niet aan te horen.

De volgende ochtend vroeg ik mijn baas of we een bericht over onze heroïnehoer op Facebook zouden moeten plaatsen. Het koste me wat overredingskracht maar uiteindelijk ging mijn baas akkoord. Bovendien vond hij het goed dat we mijn account gebruikten, immers, ik had veel meer likes dan hem.
Helaas was het bericht op Facebook geen succes. Slechts vijf likes en wederom geen aanknopingspunten. Na vijf uur staren naar Facebook en twitter was ik doodmoe. Ik vroeg mijn baas of ik de zaak bij de ‘cold cases’ mocht leggen.
‘Is goed jongen,‘ zei mijn baas welwillend, ‘ga maar naar huis nu je nog genoeg energie hebt om het gezeur van je vrouw aan te horen en aan je gerief te komen. Morgen is er weer een dag en gaan we weer gewoon op hennepjacht.’

Siep

Als gehypnotiseerd staarde Siep naar het vuur. Siep probeerde zijn ogen zo lang mogelijk open te houden opdat zijn oogvocht een caleidoscoop van warme kleuren voor hem zou maken. Na een minuut sloot Siep zijn ogen om de kleuren te laten sudderen in zijn geest. De caleidoscoop biggelde langs Sieps gloeiende wangen naar beneden en stroomde als zout water in zijn mondhoeken. Siep was volmaakt gelukkig, zijn tijd stond even stil. Siep keek en luisterde naar het vuur en nam de warmte in zich op. Toen voelde Siep een een hand op zijn schouder. Siep hoorde de kille stem van een agent: ‘Meekomen.’ ‘Nog heel even,’ smeekte Siep. ‘Vooruit maar,’ antwoordde de agent, ‘tenslotte zijn we allemaal een beetje pyromaan.’

 

 

 

 

Het zwarte pietenspel

Een keer per jaar hebben mijn vrouw en ik onze eigen, intieme zwarte pietenspel. Altijd op 5 december. Ik smeer mijn lul dan in met Nutella en mijn vrouw verft haar poes zwart met Pasta Choca. En dan lekker neuken, beffen en pijpen. Het is een groot feest.
Na afloop van het seksfestijn liggen we dan uitgeput, maar voldaan even bij te komen alvorens de rommel op te ruimen.
Het beddengoed is smerig van de chocoladerommel en moet, om bruine vlekken te voorkomen geweekt worden alvorens het te wassen. Maar dat moet je over hebben voor een beetje zwarte pietenpret.
Wat dat betreft hebben negers het maar makkelijk, die kunnen zich het hele jaar laten naaien door een zwarte piet.

Minder, minder, minder!

Ik nam nog een pornofilmpje voor het slapen gaan; even masturberen. Ik meende een leuk filmpje te pakken te hebben maar helaas, ik zag meteen al waar deze op zou uitdraaien; een pijpbeurt waarbij een kale gespierde engerd zijn overmaatse lul zo diep in haar mond duwde dat ik, net als haar er van moest kokhalzen, vagina’s die belachelijk ver werden  geopend omdat van mij werd verwacht dat ik opgewonden zou raken van baarmoederhalzen en tenslotte een anus die dermate ver werd opengesperd dat, als het arme meisje ‘a’ zei, het licht van de lamp door haar aarsgat zou schijnen: ‘Doe es normaal, sadistische smeerpijpen!’

Ik liet het zover niet komen en zette het filmpje uit voor het goed en wel begonnen was. Mijn penis was allang slapper dan de slapste knieën. ‘Geen ruggengraat,’ zei ik tegen mijn penis en draaide me om: ‘Minder minder, minder,’ grinnikte ik nog en besloot voortaan alleen nog maar vintage filmpjes te kiezen, want ik heb geen zin om mijn grenzen te laten oprekken door hedendaagse perverse neo-sadisten en ander smerig tuig.

Ik heb heerlijk geslapen trouwens.

Het Papiertje

Hij vond mij omdat hij onderweg naar huis een stuk wilde afsnijden; het was al een paar dagen mooi weer en het stuk braakliggend land was droog genoeg om de oversteek te wagen zonder vuile schoenen te krijgen. Toen hij mij zag sperde hij zijn ogen wijd open om zich vervolgens om te draaien en zich te ontdoen van zijn lunch. Ik ben namelijk al een weekje dood en met dit mooie weer…

Hij pakte zijn mobiel en even leek het er op dat hij de politie zou bellen maar nee, hij wilde me eerst nog even bestuderen. Hij zag dat mijn keel was doorgesneden en dat ik vermoord was. Hij zag dat maden mijn keel aanvraten om later een flinke vette bromvlieg te kunnen worden. Hij zag hoe ratten, katten en andere lijkenpikkers gaten in mijn lijf hadden gemaakt om zich tegoed te doen aan de vetten die door mijn westerse dieet in weelderige hoeveelheden rond mijn buik, borsten en heupen voorhanden waren. Hij zag dat mijn oogkassen leeg waren gepikt door meeuwen, kraaien en roeken. Hij zag mijn vuist, die krampachtig iets vast leek te houden, alsof ik in mijn hand iets vasthield wat waard was om voor te sterven.
Met zijn schoen schopte hij tegen mijn vingers om mijn hand te te openen. Na enkele pogingen rolde er een papiertje uit mijn open geschopte hand. Nieuwsgierig pakte hij het papiertje en las wat er op stond geschreven. Op hetzelfde moment voelde hij iets scherps zijn keel opensnijden. Hij stierf met een borrelend geluid en het papiertje in zijn vuist.

Mocht u nieuwsgierig zijn en net als ons willen weten wat er op het papiertje staat, kijk dan even op een stuk braakliggende land bij u in de buurt, misschien dat wij er liggen.

Als er maar een gaatje in zit

Ik bekeek haar eens; ze was dik, kort en lelijk. Maar er zat een gat in en mijn benevelde geest had zin. Bij haar zaten twee vriendinnen die haar leken te bewaken.
Hetzelfde wat je vaak ziet bij dwergen die gaan stappen. Ze lijken altijd een paar zware jongens bij zich te hebben die jou in elkaar timmeren als je hun vriend/mascotte met groeistoornis verkeerd aankijkt.
Ik schoof wat dichter naar haar toe en bood haar een drankje aan: ‘Baco’
‘Je wilt me neuken?’, vroeg ze terwijl ze opzichtig om zich heen keek: ‘Want zo te zien ben ik de enige vrouw hier die te doen is voor jou.’ Ik gaf toe dat die gedachte inderdaad bij mij opgekomen was. ‘Als je zin hebt mag je met me mee naar mijn huis,’ was haar reactie: ‘Maar of we gaan vrijen is aan mij, akkoord?’ Ik stak mijn hand uit: ‘Akkoord, en mijn naam is Wim, aangenaam.’ ‘Kat, dito,’ antwoordde Kat en Kat keek naar haar lege glas.

‘Dit is mijn hond,’ zei Kat terwijl ze de bench opende. Het was een herdershond. Ik vroeg Kat of haar hond goed was afgericht. ‘Ik train honden, duss…’, was haar reactie: ‘En deze past op mij om me te beschermen tegen figuren als jij.’
Kat gaf me een flesje bier en vertelde me over het africhten van honden en hoe dat ook op mensen van toepassing was. Ik luisterde alleen maar naar haar stem. Kats stem was hoog, zangerig en en beslist. ‘En nu ga ik jou africhten,’ zei Kat opeens: ‘Mee naar de slaapkamer.’

Kat nam haar hond mee toen we naar haar slaapkamer gingen. ‘Kleren uit,’ zei kat streng. Ze trok een kussensloop over mijn hoofd zodat ik niets kon zien. ‘Ik ga jou doen,’ zei Kat beslist en duwde me op haar bed.

‘Koffie?’, vroeg Kat toen onze vrijage achter de rug was en ik weer mocht kijken. Haar gezicht was zachter en vriendelijker geworden. ‘Je hebt geen idee hoeveel mannen mij willen doen zei Kat: ‘Omdat ik er uit zie zoals ik er uit zie.’ Ik wist dat Kat me ontmaskerd had als een als-er-maar-een gaatje-inzit persoon. Ik schaamde me een beetje.
‘Het was wel lekker hoor,’ zei Kat geruststellend toen ik aanstalten maakte om weg te gaan.

Ik voelde me genaaid en genomen en doe sindsdien alleen vrouwen die geen hond hebben.