Digibeet

‘Johan!’, roept mijn vrouw. Ik zit midden in een voetbalwedstrijd en ben druk doende mijn afgekloven nagels op een rijtje te leggen. ‘Johan, mijn computer doet het niet!’ Geduldig tel ik tot 10. En weer terug. Ik sta op en haal diep adem. ‘Mijn muis,’ zegt ze, ‘hij hield er zomaar mee op.’ Voor de zoveeltriljoentse keer leg ik mijn lieve vrouw uit hoe ze haar Bluetooth© muis moet activeren als hij er de brui aangeeft.

Verderop hoor ik gejuich.
Iemand heeft gescoord.
God mag weten wie.
Ik blijf kalm.
Haar muis werkt weer.
Ik loop weer terug naar de tv.

Misschien ben ik op tijd voor een herhaling van het doelpunt. Helaas, maar nee. Ik leg mijn afgekloven nagels op een stapeltje. ‘Johan!’ Ik tel wederom tot 10 en weer terug. Volledig ‘zen’ wandel ik naar mijn vrouw. ‘Kusje,’ zegt ze en ze tuit haar mond: ‘Is het spannend?’ Ik geef haar een kus. Ze kijkt me schuldbewust aan en ik smelt. ‘Valt wel mee,’ zeg ik onverschillig. Verderop hoor ik gejuich.

Reactie op ‘Computerellende.’