Het concept helikopter

U heeft het vast wel eens gezien: Donald Trump die voor ‘zijn’ helikopter een praatje houdt voor de pers en een stel leugens afdraait. Wat een teringherrie, wat een respectloos gedoe.

Met gevaar voor eigen leven, je permanent en haarstukje, moet je met gebogen hoofd naar je helikopter rennen en instappen. Geen piloot die zegt: “Even wachten, even de wieken stopzetten want die zijn levensgevaarlijk.” En dat je dan rustig kan instappen, de deuren kan sluiten om te voorkomen dat je doof wordt van de teringherrie die een helikopter maakt.

Hoezo silence mode?

Nee, een helikopter maakt herrie en dat zul je weten ook; als je eenmaal op je plek zit krijg je een koptelefoon met microfoon toegewezen zodat je kan communiceren met je lotgenoten zonder dat je je longen uit het lijf hoeft te schreeuwen.

Ik begrijp het concept helikopter niet. Ja om mensen te redden uit situaties, als ambulance en zo, allemaal prima. Maar als vervoersmiddel? Nee, doe mij maar een stiltecoupé.

Toen ik las dat een helikopter crashte met een beroemde ex-basketballer als passagier, vroeg ik me af hoe een beroemde, professionele basketballer in een helikopter stapt. Want met gebogen hoofd instappen om de wieken te vermijden is geen optie, Daar is de beste man te lang voor. Zou hij kruipen? Tijgeren? En dan als groot persoon in zo’n cabine zitten die niet al te hoog is. Lijkt me geen sinecure.

Er is een helikopter neergestort mensen. Helaas niet met Donald Trump die dan met dank aan de wentelwieken in stukjes tussen de chicken nuggets ligt. Geïdentificeerd moet worden met DNA-onderzoek. En dat ze dan alleen nugget-DNA vinden. Dat ‘The Don’ in te kleine stukjes is gehakseld voor identificatie en daarom voor de zekerheid samen met zijn nuggets begraven moet worden.

Afijn, Kobe Bryant is dood. Geen idee wie hij was tot hij verongelukte in een helikopter.

RIP Kobe en doe de groeten aan iemand waarvan je waarschijnlijk nog nooit gehoord hebt: Rob Rensenbrink.