Gisteren heb ik mijn ‘health-card’ vernieuwd. Bij de in te vullen papieren zat het obligate donorcodicil. Ik besloot die in te vullen en mijn handtekening te zetten. Ik tekende om mijn lijk ter beschikking te stellen aan de wetenschap, omdat ik me niet kan voorstellen dat er nog bruikbare organen in mijn lijf zitten. Roken en zuipen doet dat nu eenmaal met je.
Toen ik had getekend en het codicil bij de papieren voor mijn health-card had gevoegd kreeg ik een raar gevoel. Ik had er beeld bij zullen we maar zeggen. “Vind je dat ik het moet doen?”, vroeg ik mijn vrouw. Ze keek me aan en zei dat ze het niet prettig zou vinden dat ik na mijn dood op een of andere metalen tafel in stukjes zou worden gesneden.
Ik verwijderde het codicil uit de papieren voor mijn health-card. “Misschien moeten we aan het idee wennen,” zei ik tegen haar. “Ik wil je bij me hebben als je dood bent,” antwoordde ze.
De nieuwe health-card wordt binnenkort opgestuurd. Mijn codicil ligt in een lade. En mijn vrouw heeft me bij zich.
Defrysk's Blog 
Toen ik uw stukje las dacht ik hey! wat goed dat u hier over schrijft :). Maar toen zag ik zoveel misverstanden dat ik het niet kon laten even te reageren.
Het donorcodicil bestaat namelijk al niet meer sinds in1998 het Donorregister werd opgericht. Sinds die tijd staat uw keuze – als deze wordt vastgelegd- in een database. Het papiertje dat u hebt ingevuld is nu nog wel geldig maar er wordt door artsen niet naar gezocht. Met een keuze in het Donorregister geeft u overigens NIET aan dat u uw lichaam voor de wetenschap ter beschikking stelt. Dat wordt anders geregeld, via een anatomisch instituut bij een universiteit. Dat is ècht iets heel anders dan donor worden.
Mensen die roken of ongezond leven kunnen soms nog prima organen doneren. Longen van rokers kunnen beter zijn dan longen van een CF patient die anders gaat overlijden.
Als laatste. Mensen die nog geen keuze hebben ingevuld in het Donorregister krijgen dit jaar een brief van het ministerie met de vraag dit alsnog te doen. Helaas kan uw ‘codicil’ dus niet lang in de la blijven liggen….
Maar u kunt uw vrouw geruststellen. Iemand die donor is komt nooit in stukjes terug, maar kan gewoon heel worden opgebaard en begraven. Je ziet er niks meer van.