Het is zover. Er wordt gedreigd met mensen. Kansloze mensen die huis en haard hebben achtergelaten en nu, met dank aan een overeenkomst, in Turkije terecht zijn gekomen. En nu gaat Turkije dreigen de vluchtelingen naar Europa te sturen.
Dat ‘dreigen’ geeft aan dat Europa met angst en beven de stroom vluchtelingen vanuit Turkije tegemoet ziet. Europa kan die dreiging makkelijk aan. Die dreiging is geen dreiging. Het is het inzetten van kansloze mensen als drukmiddel.
Mijn wens is dat Europa de mensen waarmee Turkije mee denkt te moeten dreigen met open armen zal ontvangen, een plekje zal geven in een of ander Europees land, dat er een soort wederopbouw, een soort Marshall-hulp en liefdevol opgevangen zal worden…
Maar dat gaat niet gebeuren. Want er waait een xenofobe wind door Europa, waardoor Turkije kan dreigen met kansloze mensen die gedegradeerd worden tot onderhandelwaar. Gedegradeerd tot een product waarmee onderhandeld kan worden. Omdat de vluchteling tot op het bot ontmenselijkt is.
Ik wil Europa dan ook bedanken voor het toegeven aan xenofoob gekrakeel, aan het angst zaaien van nazituig en het buigen voor de haters die alles wat een moslim-tintje heeft het land wil uitschoppen en in de middellandse wil laten verzuipen.