Nu de discussies over keuzes mij om de oren vliegen zeg ik steeds: Laat dat alsjeblieft aan de dienstdoende arts in de IC over. Die persoon heeft er verstand van, die persoon draagt de verantwoordelijkheid. Mocht u vinden dat ouderen misschien beter, ze hebben immers niet zo lang meer, een stapje opzij kunnen doen voor jongere, vlugge, economisch meer waardevolle exemplaren, soit, mag u vinden, prima. Mocht u dan echter bij de IC terecht komen en aan een ventilator moeten, wil ik graag dat u van de dokter een briefje krijgt welk persoon het leven voor u heeft gelaten. Kunt u die als dank nog een rouwbriefje sturen, begrijpt u wel?
Ja, ik ben oprecht boos op al die niet-moraliserende niet-papagaaiers die vinden dat de discussie gevoerd dient te worden. Zonder de verantwoording van de doden op zich te willen nemen natuurlijk. “Neee, dat is te eng, daar hebben we artsen voor.” Ja, dan opeens weer wél artsen die dat dienen te regelen.
Iedere nacht wordt ik rond 3en wakker. Lig ik te piekeren over mijzelf en mijn vrouw. Wij vechten elkaar niet de tent uit. Wij houden namelijk van elkaar. En als een van ons Covid-19 krijgt zal de ander het ook krijgen.
Mijn vrouw heeft COPD, een hoge bloeddruk, en een hartruis. Kortom, als zij ‘het’ corona-virus krijgt ben ik bang dat ze het niet overleeft als ze bij de IC terecht komt in een periode dat men de drukte van de pandemie niet aankan.
Ik ben bijzonder bezorgd, lig ’s nachts wakker, pieker en merk dat ik langzaam verander in een random phrase generator.
Ik sluit af: “Ik wens ieder een goede gezondheid toe en ieder die denkt dat er gediscussieerd moet worden over “fucking economie en keuzes” een, mochten ze die nodig hebben, falende ventilator toe.”
Ik ga weer verder met de dag mensen. Fuck de foutjes, dit stukje is niet geredigeerd. Get over it. Mocht er een fout zitten in mijn redenatie, fuck you too. Deze random phrase generator heeft alleen MAVO.
Defrysk's Blog 