Vandaag besloot ik een paar plaatjes te schieten met mijn iPod, nee niet iPad, ik ben niet bereikbaar als ik buiten ben, bij een temperatuur van minus 5 graden, met handschoenen aan en de hond aan de riem. Ik had beter moeten weten.
Het is vrijwel onmogelijk plaatjes te schieten met de handschoenen onder je oksels en een hond die trekt aan de riem. Mijn vingers worden koud en de iPod wil alles doen behalve wat ik wil en dat is een plaatje schieten. Toch is het me gelukt een paar plaatjes te schieten. En omdat het kreng bijna uit mijn handen viel toen de hond weer eens irritant aan de riem trok en ik het toch nog wist op te vangen voelde ik me een beetje Lucky Luke; sneller dan mijn schaduw. 
ps: Ik stond óp de riem tijdens het schieten van dit plaatje.
