Onderweg naar de winkel zag Joris dat er verderop een opstootje was. Er werd geroepen en gelachen. Op de rand van het platte dak van een torenflat zat een persoon. “Spring dan!”, riep een toeschouwer. Joris wilde de man terechtwijzen maar besloot, gezien het postuur van de persoon dat toch maar niet te doen.
Kordaat haastte Joris zich naar de ingang van de torenflat, belde bij willekeurige personen aan tot de zoemer van de deur ging en hij naar binnen kon gaan. Joris haastte zich naar de lift en ging naar de bovenste verdieping. Vervolgens nam hij de brandtrap naar het dak van de flat. Eenmaal op het dak zag Joris de man op de rand zitten. Hij luisterde keek naar het gejoel van de mensen beneden die hem uitnodigden te springen.
Joris liep zo kalm mogelijk naar de man om hem over te halen vandaag toch maar niet te springen. Maar toen Joris de rand van het dak naderde werd hij bevangen door zijn hoogtevrees. Joris verstijfde, een paniekaanval had de controle over zijn lijf genomen.
“Kun je mij helpen?”, vroeg Joris met hese stem aan de man die op de rand van het dak zat: “Ik heb hoogtevrees en weet niet hoe ik hier weg moet komen. De man keek op en zag hoe een lijkbleke Joris verstijfd stil stond.
Even later stond Joris samen met de man op de begane grond. “Dank je wel,” zei Joris: Je hebt me uit een penibele situatie bevrijd, ik dacht dat ik doodging.” De man nodigde Joris uit een kopje koffie te drinken in het restaurant verderop zodat hij kon kalmeren van zijn angstige avontuur.
Defrysk's Blog 