Voorzichtig trok Joris de huid van zijn armen. Het deed geen pijn. Het ging heel makkelijk. Joris zag dat hij onzichtbaar was onder zijn huid. En toen hij al de huid van zijn lijf verwijderd had, was hij onzichtbaar. Niemand die hem nog kon zien. Hij kon zichzelf niet zien.
Toen Joris wakker werd keek hij naar zijn armen en zijn lijf. Alles was er nog. Joris dacht na: “Misschien wil die droom me uitleggen dat ik niet opval? Dat niemand me ziet staan?” Joris besloot maatregelen te nemen.
Die zaterdagochtend ging Joris met de bus naar de stad. Boodschappen doen. Dr. Martens schoenen kopen. En misschien nog een zwarte hoed met bijpassend sjaaltje. Joris voelde zijn wangen gloeien toen hij zijn Dr. Martens schoenen paste: “Wat stoer!”
In vol ornaat wandelde Joris door de stad, trots keek hij om zich heen: “Mijn schoenen, mijn hoed, mijn sjaaltje!” Maar toen Joris beter keek zag hij dat niemand op hem lette, of ook maar een blik waardig keurde.
Een beetje teleurgesteld stapte Joris uit de bus. Wandelde naar huis. Zette zijn hoed af. Trok zijn schoenen uit. Hing zijn sjaaltje aan de kapstok. En voelde zich onzichtbaarder dan ooit.
Defrysk's Blog 