Ik heb zin om onder te duiken. Terug in de baarmoeder. Schuilen, veilig dobberen en van niets weten. Geen Trump, geen gekte, geen dreiging, geen gevoel van vervreemding.
Ik heb zin om te gaan slapen, om nooit meer wakker te hoeven worden. Weg van de realiteit, weg van de wreedheden, weg van alles en niet meer te hoeven ageren, niet meer te hoeven nadenken.
Ik heb zin om toe te geven aan de schreeuwers, de haters, de omnifoben, ‘misschien zit er een kern van waarheid in?‘
Dan zal ik me veilig wanen, warmte voelen, ergens bij horen, zal ik niet meer alleen zijn en niet meer beschimpt worden.
Ik schrik wakker en huiver van de zoete verleiding die fascisme heet.
0
