Ik heb het in mijn rug. Mijn onderrug om precies te zijn. Zoals sommigen onder ons op gezette tijden hoofdpijn krijgen, krijg ik op gezette tijden rugpijn.
Opeens wordt het aantrekken van een broek een heksentoer. Want rechtstandig een broek aantrekken, voorzichtig hinkelen met een been in de broekspijp, ik geef het je te doen.
Het het voelen aankomen van een niesbui is voldoende voor een paniekaanval. Ik moet dan op tijd in de houding gaan staan om de klap van de nies te kunnen opvangen; een beetje voorover hangend en half door de knieën gebogen. En dan zo pijnloos mogelijk niezen.
En voor mij is het afvegen van mijn achterwerk sowieso een beetje lastig. Ik ben iets te zwaar en als ik mijn kont afveeg blijft er negen van de tien keer een bruine veeg achter op de wc-bril. Vraag me niet waarom.
Met rugpijn wordt het afvegen van mijn achterwerk een onmogelijke klus. Opvallend overigens, hoe plakkerig je stront kan zijn als je het in je rug hebt. Let er maar eens op. En je veegt dan niets af, integendeel, je smeert in.
En dan sta ik na het moeizame schijten en afvegen voorzichtig op, pruts ik mijn onder- en bovenbroek weer aan en draai ik me om om door te trekken. Dan ontwaar ik vegen stront op de wc-bril, op mijn vingers en, omdat ik al doorgetrokken heb, op de doortrek knop van de stortbak. Dus moet ik dan eerst mijn handen wassen, de pot en stortbak schoonmaken. En verwissel ik daarna mijn niet-zo-schone onder- en bovengoed voor frisse kleding, alvorens ik weer kan gaan zitten op een comfortabele stoel. En ik zie mijn vrouw, als ik uit de wc kom, na al mij gekreun en gesteun dan denken: Heeft ie weer eens zitten rukken op de wc?
Over een paar dagen voel ik mijn rug niet meer. Ben ik alles weer vergeten. Nies ik weer, trek ik mijn broek weer gewoon aan, alsof ik geen rug heb en schijt ik als nooit te voren. Veeg ik mijn kont af zonder ook maar een remspoortje achter te laten.
Maar nu moet ik echt naar de wc, lezertjes. Ik heb het zo lang mogelijk ingehouden. Ik weet dat jullie van me houden. En aan me denken. Waarvoor dank.
Defrysk's Blog 
Charmant. Lekker gedetailleerd ook. Was altijd al geïnteresseerd om te lezen over stront en remsporen. Echt iets voor mannen om daar over te schrijven. Zoals bij de meeste van je stukjes was het weer heel beeldend en heb ik het toch weer met een grote glimlach gelezen. Beterschap Defrysk.